Úrval - 01.11.1975, Side 19

DROTTNING HAFSINS KVÖDD
17
jöfrar, eða þá vellauðugir olíukóngar.
Pessar íbúðir kostuðu um 82 þúsund
dollara í þriggja mánaða hnattsiglingu
(fyrir fjóra farþega), en ekki nema
4230 dollara fyrir ferð yfir Atlants-
haf.
í skipinu var geysistór leikhússal-
ur, tvær sundlaugar, fullkomin sjúkra-
deild (með tveim skurðstofum, tveim
fæðingarstofum og jafnvel tveim
gúmmíklefum). Par var líka aðstaða
til alls konar íþróttaiðkana, gufubað-
stofur, snyrtistofur, verslanir og næt-
urklúbbar.
Áhöfn France var 950 manns og
hámarksfarþegafjöldi 2016. Meðan
skipið klauf öldurnar með um 30
hnúta hraða, létu farþegarnir fara vel
um sig og nutu lífsins. Sumir slöppuðu
af uppi á þiljum þar sem fjölmennt
þjónalið var reiðubúið að færa fram
te, kjötseyði, samlokur eða sterka
drykki. Aðrir farþegar stunduðu dað-
ur, léku tennis, telfdu skák, spiluðu
bridge eða fóru í bíó. Kaupsýslumenn
meðal farþega gátu haldið áfram störf-
um, því að France sá þeim fyrir einka-
riturum, sem kunnu tvö eða fleiri
tungumál. En starfsáhugi þessara dugn-
aðarforka varð oftast endasleppur, því
að samkvæmislífið um borð seiddi og
töfraði ómótstæðilega. Það er haft eft-
ir einum einkaritáranum, að allir hafi
verið hættir að vinna innan þriggja
daga.
í France voru þrír matsalir, sem
hétu hver sínu nafni — Versalir fyri.r
almenna farþega, Chambord fyrir fyrsta
farrými og Louisiane með örfáum
borðum. Þessir salir voru mjög ólíkir
að búnaði og íburði, en höfðu þó sama
eldhúsið — 1564 fermetra stórt gím-
ald með fjölda gljáandi koparpotta og
stáleldavéla. í eldhúsinu störfuðu um
200 manns — matsveinar, bakarar,
kjötiðnaðarmenn, sósumeistarar og
nemar.
Matmálstímarnir voru eins konar
þungamiðja hins daglega lífs um borð
í France. Hinir 530 farþegar á fvrsta
farrými eyddu næstum þrem klukku-
stundum í að snæða hádegisverð og
kvöldverð. Á matseðli þeirra voru
skráðar 100 tegundir matarrétta, sem
breytt var frá degi til dags, og svo
voru matsveinarnir uppfinningasamir,
að í einni skemmtiferð, sem stóð í 93
daga, var aldrei sami matseðillinn
tvisvar. Miðdegisverður í matsalnum
Chambord var ekki einungis veisla
heldur líka tískusýning, sem var svo
stórfengleg að fegurð og óhóflegum
íburði, að ekki verður með orðum lýst.
Þegar máltíðin hófst klukkan hálf níu,
birtist hópur skartbúinna og demants-
prýddra kvenna í anddyrinu; þær
stóðu kyrrar andartak og horfðu yfir
salinn, en síðan gengu þær niður hin
22 þrep gullna stigans til móts við
guðdómlegar kræsingar.
Smíði France tók 14 ár — tíu ár
á teikniborðinu til þess að hanna skip-
ið þannig, að það klyfi öldurnar eins
og beittur hnífur, og önnur fjögur í
hinni geysistóru Penhoét skipasmíða-
stöð í Bretagne. Þegar skipinu var
hleypt af stokkunum 1960, var kostn-
aðurinn kominn upp í 52 millj. doll-