Úrval - 01.11.1975, Page 32

30
ÚRVAL
manni hugsað til verstu kalífanna í
Persíu og Tyrklandi, er auðvelt að
freistast til þess að fordæma Islams-
trú sem trú, sem hefði brugðist. En
það má einnig finna svipuð skuggaleg
tímabil í sögu kristninnar. Hafi mað-
ur í huga allt hið góða, sem Islams-
trú hefur áorkað, kemur maður auga
á hinn varanlega mikilleika þessarar
trúar.
Ég hef lagt stund á Islamstrúar-
brögð í mörg ár og sé ekki neina fram-
bærilega ástæðu fyrir því, að samvinna
geti ekki orðið milli þeirra og ann-
arra trúarbragða. Ég veit, að sumir
ofstækisfullir múslimar prédika „Ji-
had“ (heilagt stríð) gegn vantrúar-
mönnunum, og að þeir reyna að ráða
sína eigin leiðtoga af dögum til þess
að halda iífi í slíkri stríðshugsjón. En
enginn skynsamur múslimur hlustar á
orð þeirra. Nú svipar slíkum ofstækis-
mönnum til hinna bráðlyndu kristnu
riddara, sem hétu því á miðöldum að
þurrka út alla áhangendur Islams. Tím-
inn máir út áhrif slíkrar hvatvísi.
Sú staðreynd er mjög mikilvæg fyrir
heiminn, að Islam sem trú er óafmáan-
lega í andstöðu við kommúnismann.
Pegar ég bý meðal Islamstrúarmanna,
finnst mér stundum, að guð sé þeim
miklu raunverulegri en hann er kristn-
um mönnum. Pað er erfitt að trúa því,
að Islamstrúarmenn mundu af frjáls-
um vilja kasta trú sinni fyrir kommún-
isma, sem afneitar tilveru Hans.
Á hinn bóginn er Islam sem þjóð-
félag að sumu leyti nær samfélagi
kommúnismans en kapítalismans. Ef
Vesturlandaþjóðir gerðu því heim Is-
lams sér andsnúinn með óviturlegum
efnahagslegum eða stjórnmálalegum að-
gerðum eða létu það viðgangast, að
þar yrði efnahagslegt hrun, býst ég við,
að meiri hluti Islams mundi snúast til
kommúnisma, en reyna jafnframt að
halda sínum guði með leynd.
Vesturlandabúar munu mæta marg-
víslegum vandamálum í heimi Islams.
En afstaða margra mun verða jákvæð-
ari, þegar þeir íhuga þessi orð Mú-
hameðs, sem hann mælti til áhangenda
sinna: „Pið munuð finna ykkar ástúð-
legustu vini meðal þeirra, sem segja:
,,Við erum kirstnir." &

Sé maður alltaf að jagast í maka sínum skapast ákveðin spenna, sem
fyrr eða síðar endar með sprengingu. Og hvað vinnst svo við þetta jag?
Kannski hefur maður rétt fyrir sér og þá fær maður sönnun þess að
makinn er hreint ekki svo gallalaus. En hvað meir? Maður og kona,
sem óska eftir árekstrarlausri sambúð ættu að hafa í huga orð sem skosk-
ur prestur lét eitt sinn falla: „Ástin hefur ekki aðeins augu, heldur líka
augnalok.“