Úrval - 01.11.1975, Síða 64

62
fyrri forsetum. I heimi Nixons voru
óvinir á hverju strái, blöðin, skrif-
stofuveldið og þingið. Hirðmenn hans
töldu sig vera í styrjöld, og um vorið
og í byrjun sumars 1971 var „hreyf-
ing“ til og frá um skrifstofur hirð-
manna Nixons, sem var ekki greinileg
en þó samhangandi. Raunveruleg hreyf-
ing varð ,,neðanjarðar“.
Að hleypa slíkum mönnum að við-
kvæmum stjórnveli Bandaríkjanna
hefði verið háskalegt, jafnvel þótt það
hefði verið gert skipulega. Skipulags-
laust var það jafnvel hættulegra, því
að þeir herrar áttu það eitt sameigin-
legt að vera í samkeppni um að kom-
ast sem næst illum hvötum hefndar og
biturleika, sem þeir fundu, að sannar-
lega fólust í persónuleika Richards
Nixons. „Pessir kumpánar,“ sagði Mel-
vin Laird, „hegðuðu sér ekki eins og
þeir gerðu, af því að þeir skildu ekki
stjórnmál, heldur þekktu þeir ekki
muninn á réttu og röngu.“
„PÍPULAGNINGAMENNIRNIR“.
Hinn 13. júní 1971 byrjaði New
York Times að birta það, sem síðan
hefur gengið undir nafninu „Penta-
gonskjölin“, leynilega rannsókn banda-
ríska hermálaráðuneytisins á hvötum
og hugarfari, sem leiddi til hins hörmu
lega Víetnamstríðs. Skjölin leiddu fá
mikilsverð leyndarmál í ljós. Nixon
hefði getað látið þar við sitja að harma
birtingu þeirra og staðfesta þau síðan
opinberlega sem mynd af því, hversu
heimskulega demókratar undir forystu
ÚRVAL
Lyndons Johnsons hefðu leitt þjóðina
í ógöngur.
Pess konar viðhorf urðu einmitt þau
fyrstu, en atburðarásin varð fljótt til
að sveigja hug forsetans frá upphaf-
legu marki. í fyrsta lagi hafði Daniel
nokkur Ellsberg, fyrrum skrifstofu-
maður í hermálaráðuneytinu, stolið
skjölunum, sem var brot bæði á al-
mennum hegningarlögum og lögum um
öryggi ríkisins. í öðru lagi brutu New
York Times og síðar Washington Post
engin lög með birtingu þeirra, eins og
hæstiréttur úrskurðaði hinn 30. júní.
Par taldi ríkisstjórnin sig sjá martröð
sína sannaða. Parna væri um að ræða
9. ágúst 1974 — í þyrlu hverfur
Richard M. Nixon.