Úrval - 01.11.1975, Blaðsíða 77

NIXON: TRÚNAÐARBROT
75
ur fyrr en næsta mánudag. Pá hafði
kreppan versnað. Föstudagsmorguninn
hinn 23. mars dæmdi John J. Sirica
dómari Hunt og málaliðana fjóra, sem
handteknir voru í Watergate, og játað
höfðu sök sína í janúar. Gáfum og
viröuleika Siricas hafði verið misboð-
ið með vitnisburðinum, sem fram
hafði verið færður. Mennirnir voru
dæmdir til bráðabirgða, sagði hann.
Á óvart kom, að Hunt hlaut 35 ára
fangelsi og hinir 40 ára. En það var
útvegur til. „Ég held ekki, að stjórn-
völd vilji gera út af við ykkur,“ sagði
Sirica. „Pað gagnar þjóðfélaginu mjög
lítið . . . Dómurinn, sem ég felli,
hvílir fyrst og fremst á því, hvort
þið munuð eða munuð ekki hafa sam-
starf við . . . öldungadeildina.“
Dómarinn birti einnig bréf, sem
hann hafði fengið frá James McCord,
sem ásamt Liddy hafði haldið fram
sakleysi en verið sekur fundinn engu
að síður. McCord leitaði eftir mildun
dómsins og viðurkenndi, að hann og
aðrir sakborningar væru beittir þrvst-
ingi til að reyna að fá þá til að þegja.
Hann viðurkenndi, að meinsæri hefði
verið framið og hinir hefðu líka átt
þátt í því. Sirica ákvað að fresta dóm-
inum yfir McCord og dæma Liddv í
lágmarksrefsingu, sex ára og átta mán-
aða fangelsi.
Rannsóknarmenn Ervin-nefndarinn-
ar voru nú komnir á sporið, og menn
í nefndinni ,,láku“ fréttum til allra
blaðamanna, sem voru nógu naskir að
finna veikleikana. Pegar kominn var
mánudagur 26. mars, birti Times í
Los Angeles frétt um, að McCord
hefði sagt Samuel Dash, aðalráðgjafa
nefndarinnar, að hann teldi, að Dean
og Magruder væru báðir flæktir í
málið. Eftir nokkra daga var nafni
Mitchells bætt við, og mjög margt
annað gat fylgt á eftir, eins og starfs-
menn Hvíta hússins vissu.
KVALRÆÐI. Síðasta vikan í mars
1973 einkenndist af vaxandi ringul-
reið. Dean brást að flytja grundvallar-
sögu sína frá Camp David. Hvorki
Mitchell né Haldeman komu með
neina herkænsku. Meira var um þær
mundir sagt frá málinu í fréttum
blaða en forsetinn vissi sjálfur um.
Pannig varð það, föstudaginn 30.
mars, að hann lagði aukna ábyrgð á
herðar Ehrlichmans. Hann skyldi
rannsaka málið allt, frá upphafi til
enda. Pegar þetta hafði verið fyrir-
skipað, fór forsetinn enn á flótta frá
Washington og fyrirsögnum blaða á
austurströndinni. í þetta skipti fór
hann til San Clemente, þar sem hann
dvaldist í níu daga.
Málið komst samt nærri samtíma
brottför hans á nýtt stig. Tveir aðal-
menn samsærisins, Dean og Magrud-
er, voru að brotna, hvor í sínu lagi.
Peir vantreystu hvor öðrum, og hvor
um sig vildi verða fyrstur í kapp-
hlaupinu um að komast í náðina hjá
saksóknurum ríkisins. Lögmenn Deans
urðu fyrstir .Peir voru farnir að semja
við saksóknara hinn 2. apríl, og næstu
tvær vikur sagði Dean frá eins miklu
og hann áleit sér óhætt.