Úrval - 01.11.1975, Síða 116

114
korninu. En af þeissu leiddi, að þeir
urðu að nota eitraða kornið (mexi-
pak), til sáningar og sem vetrarforða.
Ekki höfðu þó allir gleymt hinum
fyrri eitrunarharmleikjum og stjórnar-
nefnd gerði tilraunir til að afstýra
fleirum af slíku tagi. Hálfri milljón
viðvörunarmiða var látið rigna niður
úr flugvél, þar sem sex milljónir bænda
búa strjált í einangruðum þorpum.
Fyrsta hálfa mánuðinn var strangt
eftirlit haft með uppskipuninni í Bas-
rah. En þegar eftirlitsmennirnir drógu
sig í hlé, fór allur agi út í veður og
vind. Þegar pokar rifnuðu fylltu hafn-
arverkamennirnir öll ílát af korni, sem
þeir náðu til og höfðu með sér heim,
eða seldu nágrönnunum það. Fólkið
sat um vörubílana og kippti af þeim
kornpokum, hvenær sem færi gafst.
Pessir pokar lentu hjá kornvörusöl-
um, en þeir blönduðu innflutta hveit-
ið innlenda hveitinu, til að leyna rauða
litnum á mexipak. Nú voru gefin út
fyrirmæli um, að bændurnir yrðu að
staðfesta með undirskrift eða þumal-
fingraförum, að þeim væri kunnugt
um eitrunarhættuna af korninu. En
margir starfsmenn létu allt þetta skrif-
finnskuumstang lönd og leið. Enda
fór svo, að nokkrum dögum eftir komu
Trade Carriers, var eitthvað af korni
komið í hendur fólks, sem ekki hafði
minnsta grun um hversu hættulegt það
var.
BRÆÐURNIR ASAWAI. Lang-
mestur hluti kornsins hafnaði þó á
bændabýlunum, eins og því var ætlað.
ÚRVAL
Á einu þeirra bjuggu Asawai bræð-
urnir þrír, sem áttu aldrei í vændum
nema lélega uppskeru af 50 hektur-
um sólsviðins og saltmengaðs lands
rétt norðan við Babylon. 1 kofaræxn-
unum þeirra bjuggu 30 manns.
Bræðurnir þöntuðu 1 Vi tonn af
sáðkorni. Troðnum sekkjunum var
hlaðið að húsabaki undir molnaða
leirmúra. Vikum saman lágu þeir
þarna og freistuðu fólksins. Október
og nóvember liðu. Svo að segja hvert
einasta kvöld sátu bræðurnir í kring-
um bálið og skeggræddu um korn-
birgðirnar miklu og bannið við því
að nota það til brauðgerðar. Peir voru
helst á því, að einhverjar tylliástæð-
ur frá yfirvaldanna hálfu væru að baki
þessu banni. Og Hamzieh, kona eins
bróðurins, hæddi þá fyrir að þora ekki
að nota nýja hveitið. Eruð þið allir
sömu sauðirnir? sagði hún. Einn morg-
unin sá hún sér færi að rífa gat á eitt
pokahornið og krækja sér í nokkrar
hveitilúkur. Við sjáum nú til, hvísl-
aði hún laundrjúg að hinum konun-
um. Ef fuglarnir þola kornið, ættum
við ekki síður að gera það.
Kvikasilfur veldur ekki hættulegum
eitrunum um skeið, sé þess neytt í
örsmáum skömmtum. Bæði menn og
skepnur geta gengið með það í líkarn-
anum vikum og mánuðum saman án
þess nokkurs verði vart. En smátt og
smátt hleðst svo mikið upp af því í
heila, taugakerfi og öðrum líffærum,
haldi neyslan áfram, vegna þess hvað
útskilnaður þess fer hægfara, að veiga-
mikil starfsemi líkamans fer að trufl-