Úrval - 01.11.1975, Qupperneq 125

123
KRABBAMEIN í KJÁLKA
meinlausar, en eftir á sá ég, að þessir
dropar líktust engan veginn blóðnös-
um, einmitt það hve blæðingin olli
litlum óþægindum var einkennilegt,
aðeins komu fáeinir dropar á nokk-
urra daga fresti síðan í október, að
mig minnir.
En snemma í desember kvefaðist
hægri nösin á venjulegan hátt og stífl-
an í hinni nösinni var orðin það mik-
il, að hún hindraði andardráttinn, og
blóðblettir voru á hverjum morgni á
koddanum. Pá fór ég nú að sjá að
ekki dygði lengur að trassa að vitja
læknis, hann var reyndar handan við
næsta götuhorn. Pann 13. desember
skoðaði Erlingur Porsteinsson læknir
mig, og talsvert blæddi, og bað hann
mig að koma aftur daginn eftir. Pá
dró hann út úr nösinni æxli, sem
hann sagðist verða að senda í vefja-
rannsókn og mætti rannsóknin ekki
dragast. Heltekin hræðilegum grun
gekk ég með litlu krukkuna, sem mér
fannst geyma minn dauðadóm, upp
Eiríksgötuna, og afhenti hana á Rann-
sóknarstofu Háskólans með skilaboð-
um læknisins.
Par sem sýnið reyndist uggvænlegt
hægtvaxandi æxli, var ég send í rönt-
genmyndatöku, og sýndu myndirnar
óeðlilegan skugga á efri kjálka vinstra
megin. Mér flaug í hug, að tannlækn-
ar höfðu haft orð á því fyrr á árinu,
að tennurnar í efri góm væru ein-
kennilega lausar, en við myndatöku á
tannrótum sást ekkert þá. Var orsök-
in nú að finnast?
Stefán Skaftason. yfirlæknir Háls-,
nef- og eyrnadeildar á Borgarspítalan-
um í Reykjavík tók að sér mitt erf-
iða tilfelli og gerði mér hreinskilnis-
lega ljóst, að skurðurinn mundi leika
andlit mitt illa og gæti jafnvel kost-
að vinstra augað, svo að ég dreif mig
með barnahópinn minn, dótturdóttur
og seinni mann í fjölskyldumyndatöku
á gamlársdag, og þann 3. janúar lét ég
taka andlitsmyndir af mér einni. Dag-
inn eftir var ég síðan lögð inn á
sjúkrahúsið og að rannsóknum og
undirbúningi loknum var aðgerðin
framkvæmd þann 13. janúar 1972, af
læknunum Stefáni Skaftasyni og Ólafi
F. Bjarnasyni, en Porbjörg Magnús-
dóttir læknir sá um svæfinguna. Eftir
fimm stundir vaknaði ég með andlit-
ið bæklað fyrir lífstíð, og hálfa sjón-
ina. Vinstra augað hafði verið numið
burt ásamt vinstra helmingi efri kjálk-
ans með hálfum tanngarðinum. Einn-
ig eyðilagðist lyktarskynið vinstra
megin. Húð af læri var grædd innan
á kinnina. Ekki hraut mér tár af
hægra auganu, þetta var þyngra en
tárum tæki, þó að ég vissi að verið
var að reyna að bjarga lífi mínu með
jiessari fórn. Betri er hálfur skaði en
allur, sagði ég við sjálfa mig, og reyndi
að lúra.
Hvorki gat ég borðað né talað eðli
lega. fyrr en Guðjón Axelsson, tann-
læknir og sérfræðingur í prótesusmíði,
hafði smíðað í mig plötu til að loka
fvrir holuna, og síðan tók hann að
sér að setja gullkrónur á hægri hluta
efri tanngarðsins, og sjá um smíði á
gervikjálka með hálfum tanngarði og