Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 26
26
Par sera tvær sögur segja frá sama viðburðinum, setur
hann þær ýmist hvora við hliðina á annari eða fléttar
þær hvora inn í aðra, og þýtur þannig oft i'ir einni sög-
unni yflr í aðra, takandi orð hvorrar fyrir sig upp ó-
breytt; þvi að lotningin fyrir heimildarritunum leyflr
engar verulegar breytingar, enda þótt auðsjáanlega komi
hvað í mótsögn við annað. Ihið þarf ekki að leita lengi
til þess að finna óhrekjanlegar sannanir fyrir því, að
hór sé ekki verið að fara með getgátur einar eða ó-
sannanlegar staðleysur.
Á fyrstu blöðum ritningarinnar finnum vér þannig
tvœr sköpunarfrásögur, sem naumast verða samrímdar.
í biblíusögum vorum er aðallega haldið sér við hina
fyrri, enda þótt fléttað sé inn í hana einstökum atriðum
úr hinni siðari. í ritningunni standa þær hvor við hlið-
ina á annari eða hvor á eftir annari sem algjörlega
sjálfstæðar frásögur, hvor með sínum sérstöku einkenn-
um að því er snertir orðaval, framsetningu eða efni.
Fyrri frásagan nær frá 1. kap. 1. v. til 2. kap. 3. v.,
hin siðari frá 2. kap. 5. v. út kapítulann. Að hór er
um tvær frásögur að ræða, sést fyrst og fremst á orða-
valinu. í fyrri frásögunni er guð nefndur Elóhím, en í
síðari frásögunni Jahve; í fyrri frásögunni er verknað
guðs lýst með hebresku orði, sem þýðir að „skapa“, en
í hinni síðari með orði, sem þýðir að „mynda“ eða
„gera“. Á hina ólíku framsetningu þessara frásagna og
hinn mjög mismunandi blæ beggja frásagnanna höfum
vér áður minst, þar sem talað var um muninn á Elóhím-
og Jahve-köflum fimmbókaritsins. En það, sem hvað
ljósast sýnir, að hér er um tvær sjálfstæðar sköpunar-
sögur að ræða, er sjálf röð viðburðanna í sköpunarverk-
inu. Röð viðburðanna í fyrri sköpunarfrásögunni þekkja
allir úr biblíusögunum; þar er sköpunarverkinu öllu skift
niður í sex dagsverk, þannig, að hvert undanfarandi dags-