Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 132
íslenzka glíman.
Eftir
sr. ^tefcúþ ^igfúsíoq.
GVtman, í fyrri daga oítast nefnd fang eða fang-
brögð, 61' einn hinn lang-tilkomumesti og þjóðlegasti leikur
vor Islendinga, enda alment tíðkaður frá upphafl bygging-
ar lands vors og ait fram á þessa daga. Þótt um glím-
ur og fangbrögð só víða getið i sögum vorum hinum
gömlu, og þær hafl eflaust verið ein af aðalskemtunum
forfeðra vorra, er þeir tíðkuðu bæði heima hjá sér í sveit-
um, og á matmfundum, bæði þingum og veizlum, o. s.
frv., þá höfum vér þó hvergi heillega lýsing af því, hvernig
glíman sjálf hafi verið hjá þeim, eða hver glímubrögð
þeir hafl helzt tamið sér og iðkað; en með þvi glíman
er, sem ýmislegt tleira, í arf tekin írá forfeðrunum, og
heflr aldrei, sem sumar eða heldur flestar aðrar íþróttir
þeirra, Ltgst fullkomlega niður hjá oss, þá má raunar
ganga að þvi vísu, að glímurnar í fornöld og siðan
hafi farið svipað eða nálega eins fram og glímur vorar
nú á seinni tíð; á það benda og hiu einstöku brögð, sem
á strjálingi eru nefnd í sögunum, mjaðmarbragð, snið-
glíma, hælkrókur o. 11., er vér enn höfum öll þau sömu
brögð, er eigi geta heldur verið til neinna muna breytt
í notkuninni í glímu. Bændaglíman okkar nú, þar sem
rnenn skipa sér í flokka til glímuleiksins, á einnig eflaust