Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 79

79
Þá er Gissuv spurði þessi tíðindi, fór hann norður um
land með fjögur hundruð og áttatíu manna; játuðu Skag-
fiiðingar honum þá trúnaði sínum, og þó höfðu þeir rjett
áður unnið [’órði trúnaðareiða; sýnir þetta nieðal ann-
ars hve illa bændur hafa verið staddir á þessuin ófriðar-
tímum, og hvað þeir liafa orðið að gjöra til þess að mega
njóta friðar. Þá er t’órður frjetti til Gissurai, safnaði
hann miklu liði, en síðan tóku menn að fara í inilli
þeirra, og varð komið saman sætt með því, að Hákon
konungur skyldi gjöra með þeim við þá menn,
sem hann vildi við hafa. Skyldu þeir báðir fara
utan um sumarið, Þórður og Gissur. Tólf menn úr
hvorutveggja liðinu sóru, að sætt þessi skyldi haldin,
en þeir Gissur og þórður fundust eigi sjáifir.1
Nú voru liðin rúm tíu ár frá því, að Sturla Sig-
hvatsson tókst á hendur að flytja erindi Hákonar kon-
ungs á íslandi. Hann flæmdi fyrst ríkustu frændur sína
utan, og er hann hafði náð ríki ættar sinnar undir sig,
sneri hann sjer móti Gissuri Þorvaldssyni höfðingja Hauka-
dalsættarinnar, en hann gjörði þá samband við Kolbein
unga, höfðingja Ásbirninga; stóð síðan ófriðurinn milli
Sturlunga annars vegar en Haukdæla og Ásbirninga hins
vegar; voru þessar þrjár ættir þá ríkastar á íslandi2, en
nú voru allir merkustu og ríkustu hölðingjar i þeim ætt-
uin annaðhvoit drepnir eða andaðir, nema Gissur og
I’órður kakali tveir einir. Enginn maður á íslandi mátti
þá reisa rönd við þeim; þeir áttu mest mannaforráð á
íslandi og áttu þvi framar en aðrir menn að gæta lands-
laga og rjettar, en í stað þess fótum tróðu þeir lands-
lögin frekar en aðrir menn. I'eir höfðu unnið hvor öðr-
1) Sturl. I, 409; II, 1, 5, 52, 64—6, 75; Fms. X. 5, 8; Eirsp.
399, 400; Fris. 525, 526; Flat. 111, 164—65; Anii. I, III, IV, V.
2) Oddaverjar hjeldu sjer fyrir utan ófriðinn og þeirra gætti
minna.