Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 124

124
liðsafnaður hafl verið um Borgarfjörðinn. Er svo sagt í
Sturlungn handriti Finns Magnússona)-, að þá er Hrafn
og Hallvarður voru riðnir á þing með hinum beztu bænd-
um úr Vestfjörðum og fjölmenni, hafi Hallvarður sagt,
að fiokkar væru dregnir saman fyrir vestan heiðar, og
höfðu allir heitið að ganga undir skatt við konung, og
ætluðu að ríða til þings og flytja þar konungsmál, ef
eigi gengi það ella við. Ráðgaðist þá jarl um við vini
sína, og er þeirri ráðagjörð var lokið, flutti hann kon-
ungsmál, eins og þegar er sagt. Má géta nærri, að lið-
safnaður hefur verið um ailarij Borgarfjörðinn, þar sem
Hallvarður hafði haft vetrarsetu, þótt eigi sje þess getið
i hinum beztu handritum. En áður en menn riðu af
þingi,1 sættust. þeir Gissur og Hrafn Oddsson og tókust
í hendur fyrir kirkjudyrum. Síðan reið Hallvarður gull-
skór og Sigvarður biskup vestur til Borgarfjarðar á I’ver-
árþing, og þar gengu bæði Vestfirðingar og Borgflrðingar
undir konung. Unnu heiztu menn þeirra eið að því, og
var Hrafn Oddsson þar fremstur í flokki. Er sagt í
Sturlungu, að 12 menn hafl svarið skatt úr fjórðungi
hverjum, er þá um sumarið gengu undir konung. Höfðu
þá allir íslendingar gengið undir skatt við Hákon kon-
ung, utan Austflrðingar frá Helkunduheiði norður á Langa-
nesi og allar götur suður til Þjórsár í Sunnlendingafjórð-
ungi.2
Um haustið fór Hallvarður gullskór utan og sagði
Hákoni konungi, að íslendingar ltefðu svarið honum
skattgjald. Þá fór og af íslandi Brandur ábóti Jónsson
að orðsendingu Einars erkibiskups; var hann með erki-
1) Það segir einungis að þeir Gissur hafi sættst á þingi, en
það hefir varla verið fyr en afgjört var um erindi konungs.
2) Sturl. II, 254. 259—60; Sturl.1 (það er 1. útgáfa) III,
318—20; Fms. X, 112—14; Frís. 567—68; Eirsp. 459—60; Flat.
III, 214-16; Ann. III, IV, IX.