Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 38
38
sent hann (v. 28). Einnig hér á jartegn að skera úr
málura, en jartegnin verður á móti þeim Dathan og
Abíram, jörðin rifnar undir fótum þeirra og svelgir
þá lifandi. Að hór só um tvo viðburði að ræða, sem
fléttað hefir verið saman, getur naumast talist efunarmál,
það því fremur, sem 5. Mós. 11, 6 virðist styðja þá skoð-
un, þar sem þar er minst á uppreisn Dathans og Abírams,
en Kórah ekki nefndur á nafn (sbr. einnig Dav. sálm.
106, 16-18).
Loks skal hér bent á söguna af Bíleam spámanni í
4. Mós. 22—24. Naumast mun nokkur maður getalesið
þá frásögu án þess að furða sig stórum á því, að guð er
þar fyrst látinn skipa Bíleam að rísa upp og fara með
þjónum Balaks konungs, að eins skuli hann gera það eitt,
sem guð segi honum (22, 20); en síðan, þegar Bíleam er
eftir skipun guðs farinn á stað, er sagt frá því, að guð
hafl reiðst Bíleam mjög, af því að hann vildi fara þessa
för, og látið engil sinn með brugðnu sverði stöðva hann
og ösnu hans. Síðan er engilliun látinn skipa Bíleam
að nýju að fara með þjónum Balaks, en gjöra það eitt,
sem guð bjóði honum! Að hér eru fléttaðar samantvær
frásögur um sama viðburðinn, er auðsætt, þó ekki
væri nema af því, hversu guðs-nöfnin Elóhim og Jahve
eru hér sífelt brúkuð á víxl. Önnur frásagan heflr auð-
sjaanlega gengið fram hjá því, sem á veginum gerðist,
og látið Bíleam meðtaka fararleyfi og skipunina um að
gera það eitt, er drottinn bjóði, áður en á stað er farið.
Hin frásagan hefir aftui' á móti látið Bíleam leggja á stað
í leyflsleysi og látið hann meðtaka fararleyflð, ásamt
ofanígjöf fyrir að hafa lagt á stað í óleyfl guðs, eftir að
hann er kominn á leiðina. Kaflinn um tal ösnunnar er
bersýnilega verk þess höfundar, er notar guðs-nafnið Jahve.
f’á er loks eftir að minnast 5. Móse-bókar. I’essi
hluti fimmbókar-ritsins er bæði að orðfæri, framsetningu