Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 90
90
Þórðar að sjer, er höfðu kært mál sín fyrir biskupi.
Hvernig mál þessara manna voru, segir alls ekki; það
má eflaust ætla, að Þórður hafi sýnt þessum mótstöðu-
mönnum sínum ójöfnuð; slíkt var alltítt á þeim dögum,
og Þórður var harður í horn að taka, er því var að
skipta. Kirkjunnar hlutverk, og þá sjerstaklega biskup-
anna, var að vernda menn fyrir ófriði og ójöfnuði, og
hugsanlegt væri það, að Heinrekur biskup hafi þvi ein-
ungis unnið þarna kærleiksverk, en líklegt er það eigi.
Það mun sanni næst, að óvinir Þórðar, sem hjer ræðir
um, en oigi eru nafngreindii', hafl jafnframt kæru sinni
kvartað undan því, að Pórður bryti allt undir sig, en
hugsaði eigi um konunginn, eins og hann hefði lofað, því
vel hafa þeir vitað hvað biskupinum kom. Biskup hefur
sjeð að það var satt og því tekið mál þeirra að sjer;
sannfærðist hann svo jafnan betur og betur um það, að
i’óður hugsaði mest um að auka og efla iíki sitt, en ekki
að snúa landsfólkinu til hlýðni við konung. Þess vegna
spilltist vinátta þeirra „þar til er þeir urðu á önganhlut
sáttir,“ því Heinrekur biskup var hinn tryggasti og ör-
uggasti fylgismaður Hákonar konungs í öllum málum, en
einkum og sjer í lagi í því, að koma íslandi undir kon-
ung. Má telja víst að Heinrekur biskup hafl þegar sum-
arið 1248 borið konungi njósn og ritað honum að Þórður
legði enga stund á að koma ísiandi undir yfirráð hans,
heldur drægi hann allt undir sjálfan sig og mundi ætla
sjer yfirráðin í landinu, því sumarið eptir kom út brjef
frá Hákoni konungi til fórðar, og var honum stefnt utan.
Voru þar á nokkrar sakargiptii' og átölur við Þórð um
það, „at, hann hefði meiri stund á lagit, at koma land-
inu undir sik en konunginn, sem honum þótti einkamál
til standa. Heinrekr biskup fylgdi ok þessu,1 at, Pórðr
1) í’ekta og annað fleira bendir á að Þórður hafi fengið utan-
gtefnu konungs, áður en Heinrekur biskup fór utan.