Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 123

123
sona þess erindis, að þeir skyldi ríða til alþingis með
öllum afla sínum fyrir austan Þjórsá. Einnig er sagt,
að Þorvarður fórarinssoií hafði heitið að koma með alla
Austfirðinga. Af þessu hefur Jón Sigurðsson1 dregið þá
ályktun, að líklegast væri, ef Oddaverjar og Austfirð-
ingar hefðu komið til þings, að þá hefði skatti eigi verið
játað í þetta sinn, hvað sem síðar hefði orðið. En það
er eigi sagt í Eirspennil nje í öðrum handritum, í hvaða
tilgangi þeir Hrafn hafa ætlað að fá Rangæinga og Aust-
flrðinga á þing. En líklegast er þó, að það hafi verið
til þess, að hafa nógan liðsafla til þess að mæta Gissuri
jarli og geta hoðið honum byrginn, hvað sem í kynni að
skerast; en það er eigi hklegt, að Hrafn hafi gjört þet-ta
til þess að hindra það, að iandið gengi undir konurig.
Hallvarður hafði vingazt við Hrafn, og að líkindum unn-
ið hann alveg fyrir sitt mál. Hann reið með honum til
þings, og það er sennilegast, að Hrafn hnfl heitið honum
styrk til þess að fylgja konungsmáli, eins og segirí Frís-
bók og víðar. En Oddaverjar og Austfiiðingar komu
eigi til þings, liklega af því, að þeir voru á móti því að
gangnst undir konung, og vildu því eigi veita Hrafni nje
Hallvarði. Hefðu þeir orðið að ganga í lið með Gissuri,
ef þingreið þeirra hefði átt að hafa nokkra þýðingu fyrir
sjálfstæði landsins, en á því var engin von með Odda-
verja að minnsta kosti.
Gissur gaf upp alla mótstöðu, er hann sá hve mikið
fylgi Hailvarður hafði, og fylgdi hann þá fast konungs-
máli bæði við Norðlendinga og Sunnlendinga vestan Þjórs-
ár. Vestfirðingar gengu þó eigi undir konung þá á al-
þingi, hvernig sem á því hefur staðið. Er liklegt að nokk-
ur hluti liðs þeirra hafl eigi riðið lengra suður en í
Borgarfjörð, og staðnæmzt þar og beðið átekta, og að
1) Dipl. Isl. I, 617.