Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 103

103
höndum; neitti þá Þorgils áburði þeirra Ara og Kolbeins.
Þorgils vildi að Hákon konungur dæmdi á meðal þeirra,
en því neituðu þeir Sturla skjótt. Sturla og fleiri ættingj-
ar Þorgils vildu honum ekki mein vinna, og fjekk hann
því grið með því móti, að vinna eið að því að fara að
Gissuri með þeim og skiljast eigi við þá, áður ófriði þess-
um lyki. Þó leyfðu þeir honum að ríða heim í Reykholt;
reið hann þaðan norður á fund Heinreks biskups. Kall-
aði biskup þá Hrafn og Sturlu landráðamenn og aila þá,
er þeim veittu; setti hann þá út af heilagri kirkju og
forboðaði þá.1 En aldrei náði Þorgils eptir þetta fullri
fótfestu í Borgarflrði. Eigi heldur náðu þeir Hra.fn Giss-
uri; Ölfusá var ófær og sneru þeir þar aptur.2
Um vorið 1253 vildi Gissur taka við Skagafirði og
Húnavatnsþingi, eins og konungur hafði boðið; fór hann
um veturinn norður og keypti Flugumýri; sagði hann þá
Eyjólfi Þorsteinssyni að hann vildi eigi byggð hans í Skaga-
firði. Um vorið flutti Gissur að Flugumýri en Eyjólfur
Þorsteinsson norður á Möðruvöllu í Hörgárdal. Fjekk
Heinrekur biskup honum staðinn til ábúðar; hafði Eyj-
ólfur komið sjer i kærleika við biskup og um sumarið
gjörði hann mikla veizlu á móti biskupi á Möðruvöllum
og leysti hann burt með sæmilegum gjöfum. En af því
að Gissur tók Skagafjörðinn undir sig, leiddi Flugumýr-
arbrennu, nóttina til 22. oktbr. þá um haustið. Sættir
höfðu komizt á milli Hrafns og Sturlu annars vegar og
Gissurar hins vegar, og gekk Hallur Gissurarson að eiga
Ingibjörgu Sturludóttur. Notaði Eyjólfur og Hrani Koð-
1) Síðar á sættafundi, sera var lagður við þá Hrafn og Sturlu,
ljet biskup sjer þó nægja, að kalla þá friðbrotsmenn á hirð-
manni konungs. Sættin gekk eigi sainan, því þeir Sturla vildu
enga konungsskipan hafa á hjeruðum. Sturl. II, 140.
2) Sturl. II, 102, 126—37; Fms. X, 51; Frís. 544; Eirsp. 424;
Flat. HI, 185.