Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 120
120
Sama sumar (1260) átti Gissur fund með Rangæing-
um að Þingskálum. Voru þá fyrir Rangæingum Loptur
Háfldánarson og Björn Sæmundsson; sóru Rangæingar þá
trúnaðareiða Hákoni konungi og Gissuri jarli, en eigi er
þess getið að Gissur hreyfði neinu skattgjaldi til konungs
við þá fremur en aðra.
Sumarið eptir (1261) kom skip í Hvítá í Borgarfirði;
rjeð fyrir því Hallvarður gullskór, hirðmaður Hákonar
konungs. Hann var sendur af konungi og fór með brjefum
hans. Hallvarður fór brátt að finna Gissur jarl, ogflutti
djarflega erindi konungs fyrir honum. Jarl tók því vel,
en Borgarfjörðurinn var þó tekinn af honum þá um sum-
arið og skipaður Hrafni Oddssyni. Þótti Sturlu Pórðar-
syni þá eigi efnd heit við sig af jaris hendi; orti hann um
það vísu og segir einnig í henni, að hann skilji hvað kon-
ungur muni vilja. En konungur, eða Hallvarður af hans
hendi, tók Borgarfjörðinn af jarli í hefndarskyni, af því
að hann vildi vinna liðveizlu Hrafns Oddssonar með því
að fá honum svo mikið hjerað til forráða. Hrafn var þá
orðinn einn af helztu höfðingjum landsins, og hafði í nærri
20 ár tekið mikinn þátt í málum manna, en var þó ein-
ungis 35 ára að aldri. Höfðu þeir Gissur og hann löng-
um elt grátt silfur, og vissi konungur og menn hans það
vel. Einnig má vera, að Hrafn hafi verið einn af þeim,
sem lagði þeim ívari Arnljótarsyni og Páli línseymu liðs-
yrði sumarið áður, þótt eigi sje þess getið. Hallvarður
fór til vistar í Reykholt um veturinn, og reyndi að vinna
menn á sitt mál. Um haustið fundust þeir jarl og Hallvarður
og sóru þá nokkrir bændur trúnaðareiða. Jarl sat um vetur-
inn fyrir norðan land, á Reynistað, og át.ti tal við bændur,
hvert ráð skyldi gjöra fyrir áköllum þeim, er konungsmenn
höfðu og hann hafði heitið konungi. „Fórþáupp allthitsanna
hverju hann hafði konungi játtað; var þá þat ráð gert, at
bændr hótu jarli stórfó, at leysa þat gjald, sem á var kveðit;