Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 80

80
um svo mikið tjón, að þeir máttu eigi sættast; hatur
þeirra var svo sterkt, að það fór með drengskap þeirra;
kapp þeirra og metnaður var svo mikill, að þeir þorðu
eigi að treysta drengskap sínum nje rjettdæmi annara
manna. Þess vegna einskisvirtu þeir dómstóla landsins
og vildu eigi hlýta dómi þeirra nje nokkurra manna á
íslandi sjálfu. Með því að fara með mál sín á fund Há-
konar konungs, drógu þeir fyrstir manna hið stærsta og
þýðingarmesta mál undan innlenda dómsvaldinu og lögðu
það undir Noregs konung, og gáfu honum hið bezta færi
á að skerast í mál manna á íslandi. í’eir grófu þannig
grundvöllinn undan sjálfstæði landsins; var Gissur þeirra
miklu verri, því hann átti upptökin að því að skjóta mál-
unum undir konung.
Pórður kakali fór utan í Eyjafirði sumarið 1246 en
Gissur á Eyrum, og komu þeir á konungs fund í Björgyn
um haustið, og fóru með honum norður til Þrándheims,
því konungur sat þar um veturinn. Konungur hafði stefn-
ur um mál þeirra, og Ijet Þórður þá lesa upp rollu langa,
er hann hafði iátið rita um skipti þeirra Haukdæla og
Sturlunga, en Gissur svaraði munnlega; sögðust menn eigi
hafa heyrt, einarðlegar flutt mál, en þeir fluttu sín mál;
mælti hvorugur þeirra í móti öðrum, nje ósannaði hvor
annars sögu. Menn þóttust skilja að konungur viki meira
áleiðis með Gissuri, þar sem hann mátti; höfðu menn
það fyrir satt, að það mundi vera fyrir sakir mála Snorra
Sturlusonar, er lát hans hafði nokkuð ieitt af konungin-
um. Þá buðu þeir Gissur mál öll á konungsdóm, en
konungurinn dió þau á frest og vildi engan úrskurð gjöra
á milli þeirra um veturinn. Um voiið fór konungur til
Björgynjar og þeir Þörður og Gissur með honum. Var
þá erm talað um málin og kærði Þórður þá um málin
eptir Snorra Sturluson. Svaraði konungur þá, að hann
átti það að bæta, en bað Gissur svara öðrum málum.