Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 173

173
en Sveinn tók til fótanna og hljóp heim í einum spretti.
Hann sagði frá því sem fyrir hann hafði borið, og var
slóð skrímslsins rakin ofan að sjó morguninn eftir, og
voru blóðdrefjar í förunum.1
Sæmaður. Flóvent, sem seinna var bóndi á Kálf-
skinni á Árskógssströnd við Eyjafjörð, var á sjó við sela-
veiðar kring um 1840 í hálfrökri, og reri með landi fram.
Honum sýndist selur liggja á skeri við Birnunesnafirnar,
og reri nær honum, en þegar hann var kominn i skot-
mál, sýndist honum þetta líkara manni en sel. Honum
virtist andlitið bera keim bæði af manni og sel, en þó
vera líkara mannsandliti, og var stutt svart hár á höfð-
inu. Fæturnir virtust vera eins og á manni, og kross-
lagði dýrið þá þar sem það sat á skerinu, en neri sam-
an höndunum, sem líka virtust vera krosslagðar. Kvik-
indi þetta virtist vera dökkieitt að lit, en sást ógjörla
vegna skuggsýnisins. Flóvent hikaði sér við að skjóta,
því honum kom til hugar, að þetta kynni að vera mað-
ur, en alt í einu steypti dýrið sér í sjóinn, og sáust
boðaföllin af þvi, meðan grynningai' entust.2
Fyrsta og seinasta sagan eru talsvert ólíkar hinum
sögunum, og koma þær því ekki til greina í bráðina, en
hinar hafmannasögurnar sýna vel, hvernig menn hugsa
sér ferlíki þessi, og eins ýmsar aðrar hafmannasögur, sem
ég hefi. Hafmennirnir eru menn, sem búa í sjónum, eða
líkjast að minsta kosti ávalt mönnum. Þar sem sög-
urnar ræða um dýr eða skrímsl í manns mynd, er eflaust
átt við hrikalega eða luralega menn. Þeir eru ákaflega
1) Fjórar seinustu sögurnar eru teknar eftir handriti Sig-
fúsar Sigfússonar á Höfða á Völlum 1891. Seinustu söguna
hafði hann oftir sögu Hallfreðar Grímssonar, sem var vinnu-
maður hjá Sveini þegar sagan gerðist.
2) Eftir handriti Jóns Bjarnasonar í i'órormstungu í hndrs.
Bmfél. 61, 8vo.