Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Blaðsíða 116
116
Þorvarður settist á Grund í Ryjaflrði og kallaði til
hjeraðsins ept.ir [iví, sem Steinvör liafði hann til skipað.
En Þorgils vildi eigi láta það, af því að hann hafði til
þess konungsskipan og jáorð hjeraðsbænda. Fyrir það
sveik Þorvarður Þorgils í tryggðum og drap hann á
næturþeli 22. janúar 1258. Bændur höfðu viljað þjóna
Þorgils en ekki Þorvarði, og eptir þetta verk vildu þeir
því síður játast. undir hann, sem öllum þótti hann nú
verri maður en áður og varð hann aldrei höfðingi yflr
Eyjafirði.* 1
Xll. Gissur Þorvaldsson gjörður jarl.
Hallvarður gullskór, sendiherra konungs. Endalok
hins islenzka þjóðveldis. 1248—1264.
Þá er Þorgils skarði var veginn, var hann í hinum
mesta uppgangi. Konungur sat í Björgyn, er hann frjetti
vig hans; sá hann að þar var orðið mikið skarð fyrir
skildi, því Þorgils var konungi hinn trúasti maður og
hin stei kasta stoð hans úti á íslandi. Konungur Ijet þó
slikt eigi á sig fá, heldur tók hann þegar að hugsa um
að fá annan mann í stað JÞorgils; sá hann brátt að eigi
var vænna að leita til annara en Gissurar, er þá var með
konungi í Björgyn. Hann reyndi því að gjöra Gissur sjer
svo skuldbundinn og heitbundinn sem verða mátti, og
jafnframt að koma því svo fyrir, að Gissur gæti eigi
dregið dul á orð sín og heit við konung. Fyrir því gaf
konungur Gissuri jarlsnafn, og skipaði honum allan
Sunnlendingafjórðung og Norðlendingafjórðung og allan
Hist. Y, 345, og Jón Þorkelsson, Æfisaga Gissurar Þorvaldsson-
ar, 106, hafa ætlað, að Þorgilsi liafi verið skipað ríki Þórðar
1256 og Ivar Arnljótarson liafi þá komið með skipun konungs.
1) Sturl. II, 243—48; Fms. X. 94; Frís. 560, Eirsp. 448;
Flat. III. 205.