Skírnir - 01.12.1917, Blaðsíða 12

346
Trúarhugtakið.
[Skírnir
öll kenning Jesú um föðúrkærleika Guðs fer í þessa
■átt. Þvi með þeirri kenningu sinni er Jesús að brýna fyrir
mönnum, að afstaða þeirra til Guðs eigi að vera eins og
barns til kærleiksríks jarðnesks föður síns. En vér vitum
að í því sambandi milli föður og barns er það traustið,
: sem mest ber á. Barnið treystir föður sínum. Þess vegna
er það örugt, óhrætt, ókvíðið, efast ekki um að fyrir öllu
-sé vel séð.
»Yðar himneski faðir veit, að þér þarfnist alls þessa«,
segir Jesús í sambandi við jarðneskar nauðþurftir. Og
börnin setur hann öðrum til fyrirmyndar, eflaust vegna
traustsins, sem mest einkennir barnshugarfarið, barnslund-
.ina. »Sannlega segi eg yður: hver sem ekki tekur á
móti guðsríki eins og barn, mun alls eigi inn i það koma«
(Mk. 10, 15). Hvernig var unt að leggja mönnum nauð-
syn guðstraustsins betur á hjarta en með þessum orðum
um börnin!------
3. En til þess að ganga úr skugga um, að það sé
réttur skilningur á orðum Jesú, að hann í raun og veru
leggi megináherzluna á traustið í trúnni, er ein leið enn.
Það er athugun á lýsingu guðspjallsheim-
ílda vorra á því, er mest einkendi trú
J e s ú s j á 1 f s.
Það má óhætt segja, að Jesús hafi með allri fram-
komu sinni og líferni sínu kent lærisveinum sínum meira
um trúna en með orðum sínum. Og fullyrða má, að
guðstraustið hafi öllu öðru fremur einkent alla fram-
komu Jesú og líferni.
Út úr frásögunni um freistingu Jesú má lesa
lýsingu á guðstrausti hans (Mt. 4, 1 n. n.).
Fagnaðarboðskapinn um Guð prédikaði Jesús með
öruggri vissu um komu guðsríkis (Mk. 1, 14). Og traustið
á æðra mætti kemur fagurlega fram í líkingunni um sæðið,
sem vex eins og af sjálfu sér (Mk. 4, 26 n.) og í dæmi-
sögunum um mustarðskornið og súrdeigið (Mt. 13, 31 n.).
•Og þegar Jesús talar um tálmanir á hjálpræðisleið manna,
sem mannlegur máttur sé ekki fær um að yfirbuga, segir