Skírnir - 01.12.1917, Blaðsíða 68

402
Stúlkan brjrfstveika;
[Sklínií •
En orða stirfinn Birkibeinn '
fær borið hennar skjöld,.
sem hefir átt við harðan kost
og hríðarélja völd.
Eg veit og skil að þráin þin
var þnngu oki háð.
Eg veit og hitt, að vizka þín
í vængi gat sér náð,
og lyft sér hærra, en líklegt er,.
um lítils bónda mey,
er vetrum prjónar sérhvert sinn
og sumrum rakar hey.
En ekki fékstu létta lund:
að líkum þetta varð,
því afskekt sál er eindregin
að eignast vörzlugarð,
og hlaða kringum sjálfa sig
og sinnar eigu reit —
að hafa’ að námi huga sinn
og hyggja þar á leit.
Og mótdrægt alt, sem mætti þér,..
þú með þér geymdir ein,
og barst því fyrir brjósti þér,
frá bernsku, þungan stein.
Og þarna sótti altaf að
er árafjöldann jók
og einrúm þitt varð afhús læst,
sem opið mangi tók.
Að þjóðlegs anda þrá og sið
um þúsund strauma láð:
þú last það alt, sem íslenzk höndi
í afdal getur náð.