Skírnir - 01.12.1917, Blaðsíða 84

418
Þingstaðurinn undir Yalfelli11.
[Skirnir:
hana voru nokkrir steinar, er virtust hæfilegir hleðslusteinar, en þó-'
varð hvergi vart neinnar hleðslu eða neins, er sýndi, að þar hefðu*
veggir verið hlaðnir. Orlitlir viðarkolamolar fundust vestast í þúfna-
hvirfingunni, og kann hér eitthvað hafa verið átt við kolagerð eða
farið með eld, en hrískjörr eru hór alt umhverfis. Það virtist ekki>
ná nokkurri átt, að hinn einkennilegi, grænni, gróður á þúfum.
þessum, sem virðist koma af því, að jörð befir hór verið hreyfð,.
stafi enn í dag af því, að hór hafi verið losað um jarðveg fyrir 9 '
öldum síðan, heldur hlýtur hann þá að stafa af miklu yngra jarð-
raski. Það sýnir gróður á fornum tóftum annarstaðar í líku lands-
lagi. — Það verður heldur ekki með vissu séð, að hér hafi nokkru
sinni tóft verið, og umhverfis verður hvergi vart tóftaleifa né neins
slíks; það fullyrtu þeir bræður báðir, og hvergi gat eg komið auga
á neitt slíkt. í rauninni er því ekki neitt, sem bendir til að h ó r
hafi verið þingstaður nokkru sinni.
Um það, hvort frásagnirnar í sögu þeirra Hrafns og Gunnlaugs
ormstungu og í sögu Egils Skallagrímssonar gefi mönnum nokkra
ástæðu til að ætla, að vorþingstöð Borgfirðinga hafi um eitt skeið'
verið vestar en á Þinghól eða vestur hjá Grenjum, skal hér talað í.
fæstum orðum. — Yiðvíkjandi orðalagi hinnar fyr nefndu sögu skal-
það tekið fram, að ekki er óhugsandi, að Valfell hafi verið heiti á
öllum hæðaklasanum fyrir vestan Gljúfrá, eða söguritarinn álitið
það, og því orðað svo sem hann gerir; en próf. B. M. Ólsen hefir
látið það álit sitt í ijós (í ritg. um Gunnl.s. 1911), að orðin »u p p
u n d i r Y a 1 f e 11« í seinna skiftíð hafi verið sett inn sem innskot
á skakkan stað, á eftir orðunum »e r þ e i r k o m a«, þar sem þau
orð standa í fyrra skiftið, í stað þess, að þau áttu að koma inn á
eftir sömu orðum, þar sem þau standa í seinna skiftið. Slík leið-
rótting er mjög sennileg og kæmi alt vel heim, ef svo stæði; því
að það var ekki óeðlilegt nó óskiljanlegt, að Þorsteinn færi fyrst
vestur að Grenjum; sagan greinir einmitt ástæðuna og alla mála-
vexti, getur um og skýrir þennan krók, þótt það komi aðalfrásögn-
inni (um drauminn) ekki beinlínis við. Annars virðist þessi leiÖ
Þorsteins koma einkennilega vel heim við þá leið, sem hann er
látinn fara í frásögninni i Egils sögu um það, hversu hann fókk
forðast fyrirsát Steinars við Einkunnir (83. k.), svo undarleg sera
sú leið virðist nú vera. Séra E. F. segir, að það só »sýnilegt af
frásögninni, að hann (Þorsteinn) ríður niður með Langá, svo kall-
aðan Grenjadal«, og að það hafi legið »lang beinast við frá glrð-
ingunni á Grísartungu«. Þetta virðist ekki koma vel heim við það,