Skírnir - 01.12.1917, Blaðsíða 85

Skirnir]
,Þingstaðurinn undir Valfelli“.
4191
sem fyr og síðar hefir verið sagt um leifar garðlags þessa á Grísar-
tungu, sem Þorsteinn kom frá, sbr. Árb. Fornlfól. 1886, bls. 3, og
sem kemur vel heim við frásögnina um, að Þorsteinn hafi verið
kominn »gegnt þingstöð«, er íri hljóp í móti honum, ef þingstöðin
var á Þinghól við Gljúfrá, eins og söguritarinn sýnilega gefur í
skyn, að verið hafi í frásögninni um þinghaldið, er Egill lauk upp
8ættargerðinni milli þeirra Steinars og Þorsteins samsumars. Að
Þorsteinn hafi farið fram hjá Þinghól frá garðlaginu, hafi það verið
þar, sem bent hefir verið á, er eðlilegt, en hitt er undarlegra, að
því er nú sýnist, að hann síðan skuli vera sagður ríða »suður um
mýrar fyrir ofan Stangarholt«, og að Steinar skuli sagður sitja fyrir
honum við Einkunnir; og því undarlegra virðist, að Þorsteinn skuli
fara þennan krók, vestur að Stangarholti, þar sem hann ræður það
af austur við Gljúfrá, að fara ekki niður hjá Einkunnum. Sögu-
ritarinn lítur sýnilega svo á, að Þorsteinn hafi ætlað sjálfsagða og
vanalega leið, en farið mjög út af henni, er hann fór til Ölvalds-
staða. Þessa leið hefir hann átt að fara, er hann fór fám árum,
sfðar upp að Grenjum og þaðan til þingstaðarins undir Valfelli
(Gunnl.s.), en r.ú er þessi leið ekki farin milli Þinghóls og Borgar.
— En þótt menn vilji nú álíta, að garðhleðslan og þingstöðin hafl
verið miklu vestar en við Gljúfrá og Þorsteinn riðið ofan Grenjadal,
elns og séra E. F. álítur, þá kemur það illa heim, að hann hafi
verið kominn »gegnt þingstöð«, er íri hitti hann, og þingstöð þessi
hafi verið fyrir vestan Langá og Urriðaá, og Grenjamúli, bærinn að'
Grenjum og alt það svæði umhverfis verið í milli; það hefði verið
barla undarlega að orði komist að segja þá um Þorsteinn, að hann
væri kominn gegnt þingstöð þeirri, hvar sem hann svo var á þeirrl
leið. En »engin munnmæli né menjar eru til, sem heimili að hugsa
8eri að hér só um einhvern þriðja stað að ræða«, segir sóra E. F.
réttilega. Og þarna við Urriðaá eru heldur hvorki menjar né munn-
’T'œli, sem heimila að hugsa sór, að þar hafi nokkru sinnni verið.
Þingstöð.
Reykjavík, 1. sept. 1917.
Mattliías Þórðarson.
27*