Skírnir - 01.12.1917, Blaðsíða 22

356
Trúarhugtakið.
[Skirnir
að þar sé trúarhugtakið úttæmt. Af því
sést einnig, hve ólíka merkingu hin ýmsu
xit n. t. leggja í orðin trú og að trúa.
í ritum n. t. eru þau orð stundum notuð til þess að
lákna trúarþelið, trúarlundina, hugarstefnu þess, er
trúna hefir.
Stundum eru þau aftur á móti notuð til þess að tákna
trúarandlagið, hverju trúað er, trúarkenninguna,
trúarsan nindin, trúarhugm yndirnar.
Það varðar ekki litlu, hvort af þessu tvennu er metið
mest, trúarlundin eða trúarsannindin, þótt hvorttveggja
auðvitað heyri trúarhugtakinu til.
Að Jesús sjálfur haíi metið trúarlundina meira
■en trúarkenninguna, virðist mér ómótmælanlegt. Sam-
kvæmt kenningu Jesú er traustið það sem mest er
um vert í trúnni. Traustið er sú hugarstefna, sem að
hans dómi leiðir hina ótrúlegustu blessunarstrauma yfir
mennina og gjörir Gfuði, sera alt megnar, unt að veita
mönnunum gjafir sinar í svo rikum mæli, að mannlegum
skilningi er ofvasið að gjöra sér þess grein.
Hinir fyrstu lærisveinar öðluðust trúna sem slíkt
óbifanlegt guðstraust fyrir áhrif Jesú. Að Jesú laðast þeir;
honum fylgja þeir; fyrir hans áhrif þroskast þeir æ betur
■og betur í guðstraustinu. Þess vegna er eðlilegt, að
traustið til Jesú yrði fyrir þeim grundvöllur guðstraustsins.
'Trúin á Guð og trúin á Guðs eingetna soninn hlaut að
fylgjast að lijá þeim. Gæti einhver ekki trúað á soninn,
gat hann heldur ekki trúað á föðurinn, sem sonurinn
hafði opinberað. Því fyrir Jesúm Krist kom náðin og
sannleikurinn, eins og Jóh.guðspjall fagurlega kemst að
orði.
Smátt og smátt breyttist trúarhugtakið síðan. Lifið
sjálft mótaði það eftir því sem tímarnir breyttust.
Páll stendur uppi i strangri baráttu við þá, er gagn-
sýrðir voru af verkaréttlætishugsunarhætti Gyðingdómsins
■og hugmyndunum um forréttindi Gyðingaþjóðarinnar. —