Skírnir - 01.12.1917, Blaðsíða 67

SkirnirJ
Stúlkan brjóstveika.
401
— í meðalskapi er meiri snjór
og meiri is og hrið,
en Fjallkonan er orpin öll
á einni vetrartíð.
Og allur þessi is og snjór
er ótal barna kjör;
'því fæstum gefur sólarsýn
í sinni æskuför.
Og það er gróðri mesta mein
ef maí sverfur að;
• en ekki er betra andans kal
•ef æskan bíður það.
Frá vöggu þinni, unz vegi þraut,
þú varst að kalla ein,
og enginn að þér gætur gaf
né greip úr vegi stein'
Því eins og vant er innanlands:
þú áttir hvorki fé,
né ættingja með auð og völd,
sem aðstoð léti í té.
[Jm æsku þinnar öndverð spor
•er ekki margorð sögn.
Um einyrkjann og alt hans fólk
er æ hin dýpsta þögn;
þvi skáldin kveða sorgarsálm
og söxin henda tvenn
við útför sérhvers efnamanns,
en ekki um snauða menn.
Og þá er ekki þar um rætt
í þjóðmenningarreit,
að gáfuð mær er alin upp
1 örbirgð, rétt við sveit.
26