Skírnir - 01.12.1917, Blaðsíða 19

íSkírnir]
Trúarhugtakið.
353
um að öðlast hjálpræðið, sem maðurinn hefir fest von sina
á, sem aftur er sama sem traust til Guðs um uppfyllingu
hjálpræðisvonanna. — Hitt atriðið er sannfæring
um þá hluti, sem eigi er auðið að sjá o: sannfæring um
veruleika hins andlega og eilífa,, sem menn hvorki geta
séð né þreifað á.
Hér sjáum vér að v o n i n er komin inn í trúarhug-
takið.
Þetta skilst vel, þegar athugað er ástandið, er þeir
menn lifðu undir, sem bréfið var ætlað. Ofsóknir höfðu
geisað og nýjar þrengingar voru í vændum (10, 32 n.;
13, 7). Sennilega átti söfnuðurinn líka við villukenningar
að stríða. Allar þessar raunir höfðu truflað djörfung
margra og sljóleiki (5, 11) og áhugaleysi var farið að
gjöra vart við sig. Margir voru farnir að þreytast og
hættan fyrir dyrum, að sumir myndu »falla frá lifanda
Guði«, eins og komist er að orði í 3. kap. bréfsins (12. v.).
Þegar svona stóð á, reið á að hvetja menn til djörfungar
og þolinmæði. Það reið á að styrkja trúna í hjörtum
lesendanna, svo þeir frá henni mættu fá kraft til að þola
og þreyja. Og það er trúin sem sannfæring um uppfyll-
ingu hjálpræðisvonanna sem á að vera aflið í lífi manna
þátimans, eins og trúin hafði verið i lífi guðsmanna gamla
sáttmálans.
A þessu sést, að höfundur skoðar trú manna undir
gamla og nýja sáttmálanum eins i eðli sínu. Guðsmenn
t. eru að því einu ólíkir trúmönnum g. t., að þeir hafa
Þegar séð mörg af fyrirheitunum rætast. En Messíasar-
^jálpræðið höfðu hvorugir þó öðlast, heldur var þar jafnt
fyrir alla um andlag trúarinnar að ræða (11, 39 n.). Hið
sérkristilega við trúna kemur hér ekki fram. Hjá Páli
er Kristur og hjálpræði hans andlag trúarinnar, í Hebr.
er talað um Jesú sem höfund og íullkomnara trúarinnar
(12, 2). Hann er þar talinn æðsta fyrirmynd i trúnni.
Hann er bezta dæmið upp á fullkomna trú, þvi vegna
'Húar sinnar gat hann þolað og liðið alt.
Dæmin í Hebr. og ýms ummæli sýna oss, að höfund-
23