Tímarit lögfræðinga - 01.12.2000, Blaðsíða 11

Þrátt fyrir hóflega bjartsýni um framtíð ritsins setur Einar fram í leiðara sín-
um ákveðnar hugmyndir um það efni sem rit af þessu tagi gæti innihaldið.
Leggur ritstjórinn áherslu á að efnið sé fjölbreytt. Fyrst nefnir hann ritgerðir um
lögfræðileg efni. Þá segir hann að í ritinu eigi heima frásagnir af aðgerðum
dómstóla landsins, frásagnir af mikilvægri lagasetningu og aðgerðum stjóm-
valda. Þá telur hann að í ritið eigi einnig erindi greinargerðir um lögfræðirit sem
út koma, einkum þau er ritstjóm þess kunna að verða send, minningar dáinna
lagamanna, rökræður um lagasetningu og lagaskýring, ef þær fullnægja sjálf-
sögðum skilyrðum um efni og búning, enda sé ritinu ætlað að vera laust við
áróður flokkspólitísks eðlis. Loks eru fregnir senr sérstaklega varða félagsskap
lögfræðinga og laganema, lagakennslu og lagapróf.9
Og hvað skyldi fyrsta tölublaðið hafa innihaldið? Fyrst er þar að finna minn-
ingargrein um Eggert Claessen hæstaréttarlögmann. Síðan er að finna einar
fjórar greinar sem ritstjórinn myndi sennilega hafa flokkað undir „ritgerðir um
lögfræðileg efni“. Fyrsta greinin ber heitið „Nokkur orð um erfðarétt“, þá er að
finna aðra grein sem fyrst og fremst er réttarsögulegs eðlis og ber heitið „Þjófa-
mark (brennimark) samkvæmt íslenzkum lögum“. Þriðja greinin heitir „Skaða-
bótaábyrgð í sambandi við bifreiðadrátt“ og sú fjórða „Málameðferð í hæsta-
rétti“.10 Þótt greinar þessar snerti ólík svið lögfræðinnar eiga þær það sameig-
inlegt að ritstjórinn sjálfur er höfundur þeirra allra. Eftir þessu að dæma virðist
sem ritstjóra hins nýja rits hafi ekki gengið of vel að fá menn til að skrifa rit-
gerðir í þetta fyrsta tölublað og hafi að lokum orðið að skrifa þær sjálfur svo að
unnt væri að koma blaðinu út í tæka tíð. Ef til vill skýrir þetta tóninn í formála
stjómar lögmannafélagsins og forystugrein ritstjórans.
3.2 Útgáfa tímaritsins
Frá upphafi og fram til ársins 1957 komu út fjögur tölublöð árlega af Tíma-
riti lögfræðinga. Fyrstu árgangarnir eru frekar stórir miðað við það sem síðar
átti eftir að verða. Þannig eru árgangamir 1951-1953 og 1955-1956 250-280
blaðsíður að stærð, auk auglýsinga. Árgangurinn 1954 er aftur á móti nokkru
minni, eða 191 blaðsíða auk auglýsinga. í forystugrein í 1. hefti 1954 fjallar
Theodór B. Líndal um tímaritið en hann tók þá við ritstjóm þess þar sem Einar
Arnórsson hafði eindregið óskað eftir að verða leystur frá því starfi. I grein
sinni segir Theodór að það sé vonum fyrr að Einar fái lausn frá starfanum, því
„... að lögfræðingar hafa mjög látið undir höfuð leggjast að senda ritgerðir um
áhugamál sín á lögfræðilegum efnum“ gagnstætt vonum stjómar lögmannafé-
lagsins. Bendir hann á að Einar hafi ekki aðeins borið þungann af ritstjóminni
heldur og af því að leggja til efni. Hvetur hinn nýi ritstjóri kollega sína í stétt
9 Sama heimild, bls. 2-3.
10 í efnisyfirliti heitir greinin „Málsmeðferð fyrir hæstarétti".
267