Tímarit lögfræðinga - 01.12.2000, Blaðsíða 32

9.3.1 Krafa kaupanda um úrbætur og nýja afhendingu skv. kpl.
9.3.3.1 Inntak réttarins - Hvernig verður úr galla bætt?
9.3.1.2 Eðli galla skiptir ekki máli - Hlutlæg ábyrgð
9.3.1.3 Kostnaðarliðir sem bætast
9.3.1.4 Takmarkanir úrbótaskyldu
9.3.1.5 Réttur seljanda til að bjóða fram nýja greiðslu
9.3.1.6 Réttur kaupanda til að krefjast nýrrar afhendingar
9.3.1.7 Takmarkanir á skyldu seljanda til nýrrar afhendingar
9.3.1.8 Kostnaður af nýrri afhendingu - Áhættusjónarmið
9.3.1.9 Bótaréttur seljanda, ef kaupandi sinnir ekki úrbóta-
skyldu
9.3.1.10 Tilkynning um kröfu um úrbætur og nýja afhendingu
9.3.2 Verksamningur
9.3.3 Leigusamningur
9.3.4 Þjónustukaup
9.4 Réttur skuldara til úrbóta
9.4.1 Lausafjárkaup
9.4.1.1 Meginregla um rétt seljanda
9.4.1.2 Seljandi ber kostnað af úrbótum
9.4.1.3 Urbætur leiði ekki til verulegs óhagræðis fyrir
kaupanda
9.4.1.4 Áhætta kaupanda af því að fá ekki bætt útgjöld sín hjá
seljanda
9.4.1.5 Valréttur seljandans
9.4.1.6 Lyrirspurn seljanda til kaupanda
9.4.1.7 Kaupandi bætir sjálfur úr án samráðs við seljanda
9.4.1.8 Samningsákvæði um úrbætur
1. INNGANGUR
1.1 Meginreglan um rétt til dóms um efndir in natura
Hinn 1. júní 2001 öðlast gildi hér á landi ný lög um lausafjárkaup, þ.e. lög
nr. 50/2000, og leysa þau af hólmi lög nr. 39/1922 um sama efni. Lyrirmynd
nýju laganna er fyrst og fremst samnorrænt nefndarálit frá árinu 1984 (Nordiska
köplagar - NU 1984:5) og einnig samningur Sameinuðu þjóðanna um sölu á
vöru milli ríkja frá 1980 (The 1980 United Nations Convention for the Inter-
national Sale of Goods). Til samningsins er í ritgerð þessari vitnað sem Sþ-
samningsins.
I framhaldi af norræna nefndarálitinu frá 1984 settu Norðmenn, Linnar og
Svíar sér ný kaupalög á árunum 1987-1990, sem byggja á sömu fyrirmyndum
og lög nr. 50/2000, en dönsku kaupalögin frá 1906 eru enn í gildi þar í landi.
Rétt er að taka fram, að í þeim tilvikum, þar sem nýleg kauparéttarlöggjöf í
Skandinavíu er ólík um einstök efnisatriði, eiga nýju íslensku lögin meiri sam-
stöðu með norsku kaupalögunum heldur en löggjöf í Svíþjóð og Linnlandi. Er
288