Tímarit lögfræðinga - 01.12.2000, Blaðsíða 20
Aðrir lögfræðingar 48 (12,7%)
Erlendir lögfræðingar 18 (4,8%)
Aðrir en lögfræðingar 27 (7,1%)
Einar Amórsson 1824 (4,8%)
Af þessum tölum sést að flestar greinar af einstökum sviðum lögfræðinnar
falla undir réttarfar. Þar undir fellur meðferð einkamála og opinberra mála,
fullnusturéttarfar og svo greinar um dómstólaskipan. Síðastnefndu greinamar
eru sumar á mörkum þess að falla undir stjómskipunarrétt. Þá er það álitamál
hvort einstaka greinar á sviði opinbers réttarfars ættu fremur að flokkast undir
refsirétt. Næststærsti flokkurinn er almenn lögfræði, réttarsaga og réttarheim-
speki. Einstaka greinar í þessum flokki eru að sjálfsögðu á mörkum þess að
falla í aðra flokka, einkum stjómskipunarrétt. Þriðji stærsti flokkurinn er refsi-
réttur og afbrotafræði en sumar greinar á sviði opinbers réttarfars mætti einnig
fella hér undir eins og fyrr segir. Hafa verður þessi álitamál um flokkun í huga
við mat á þessum tölum.
Af einstökum stéttum innan lögfræðinnar eru það fastir kennarar við laga-
deild, þ.e. prófessorar, dósentar og lektorar, sem hafa lagt til flestar greinar í
Tímarit lögfræðinga. Þetta þarf í sjálfu sér ekki að koma á óvart enda er það
eina stéttin sem hefur rannsóknir í lögfræði sem hluta af vinnuskyldu sinni. Þó
má hafa í huga við mat á hlutfallslegu framlagi kennara lagadeildar að þessi
stétt er stórum fámennari en hinar. Þá er ennfremur ljóst að eftir því sem strang-
ari mælikvarði er notaður við mat á því hvort grein telst fræðileg eða ekki verð-
ur hlutfall kennara lagadeildar hærra.
Ur tölunum má einnig lesa mismunandi áherslur eftir tímabilum. Þannig eru
allar greinarnar um evrópurétt frá áratugnum 1991-2000 en ástæðan er auðvit-
að fyrst og fremst aðild Islands að samningnum um Evrópska efnahagssvæðið.
Þorri greina um kröfu-, samninga- og kauparétt er frá síðustu tuttugu árum. Þá
eru greinar á sviði flutninga- og sjóréttar að stærstum hluta frá áratugnum 1981 -
1990. Greinar á öðrum sviðum dreifast meira á allt tímabilið þótt kenna megi
vissar sveiflur. Vegna smæðar hins íslenska lögfræðisamfélags virðast þessar
sveiflur fyrst og fremst ráðast af áhugasviðum einstakra manna sem virkir eru í
fræðistörfum, fremur en að þær endurspegli breytilegt mikilvægi einstakra
sviða lögfræðinnar eftir þjóðfélagsaðstæðum. Þannig er Arnljótur Bjömsson,
þáverandi prófessor, iðinn við skriftir á áratugnum 1981-1990, bæði á sviði
skaðabótaréttar og flutninga- og sjóréttar. Ber hann höfuð og herðar yfir aðra
sem skrifa um þessi svið á tímabilinu. Þá má nefna að af einstökum mönnum
sem skrifa um kröfu-, samninga- og kauparétt er það Þorgeir Örlygsson, próf-
24 Einar var prófessor við lagadeild, síðar hæstaréttardómari og að lokum lögmaður eftir að hann
var leystur frá embætti hæstaréttardómara fyrir aldurs sakir. Þá var Einar tvívegis ráðherra um tíma.
Það er álitamál hvar flokka á Einar af þessunt sökum. Því er tekinn sá kostur að Itafa hann einan og
sér.
276