Helgafell - 01.04.1943, Qupperneq 116

I
«
I
“ Nokkrir hinna sjálfkjörnu forvígismanna
,þjóðar vorrar, mcnn af mismunandi stærð og
'gerð, hafa látið í ljós gremju sína yfir því,
f ‘að Helgafell varð til þess í síðasta hefti að
SKOÐANAKÖNNUNIN
OG SJÁLFSTÆÐISMÁLIÐ
birta árangur skoðanakönnunar varðandi sjálf-
stæðismálið. Virðist svo sem einstakir menn
þykist eiga þetta mál persónulega og telji
gengið á rétt
sinn, hvenær er
aðrir gerast til
þess að taka upp umræður um það, eða dirf-
ast að hafa aðrar skoðanir en þeir á einstök-
um atriðum þess. Er þetta mjög öfugt við
það, sem menn hafa áður talið sér trú um,
að sjálfstæði Islands væri öðrum málefnum
fremur mál allrar þjóðarinnar, og að hvorki
bæri að nota það einstökum flokkum né ein-
stökum leiðtogum til framdráttar. En jafnvel
þótt þessir menn telji sig eiga heimtingu á
að ráða yfir vilja þjóðarinnar í þessu máli og
hún verði til að hlíta kröfum þeirra, mtin
lnin í lengstu lög vona, að hinir sömu menn
telji sér ekki einnig trú um, að þeir eigi líka
ráðstöfunarrétt yfir landi voru að sama skapi,
þann dag, er málið hefur verið „leitt til lykta“
og landið er að fullu og öllu „leyst úr veð-
böndunum“.
Nú er það auðvitað öllum ljóst, að enn
verður ekkert fullyrt um það, hversu niður-
stöður skoðanakönnunar þeirrar, sem hinir þrír
hagfræðingar efndu til í vetur, reynast hald-
góðar, enda hverjum jafn frjálst að leggja
trúnað á þær og hafa þær að engu. Fari svo,
að þær reynist fjarri öllum sanni, er ástæðu-
laust að óttast þær, en hallist menn að því,
að þær spegli skoðanir þjóðarinnar að veru-
legu leyti í þeim málum, sem um var spurt,
ættu niðurstöðurnar að vera þeim, sem láta
sig þau varða, kærkomin vísbending, og þá
ættu t. d. SigurSur Eggerz, Ólafur Thors og
Bjarni Benediktsson, sem allir hafa vítt þetta
tiltæki, að vera Helgafelli þakklátir fyrir að
hafa opnað augu sín fyrir andvaraleysi þjóðar-
innar og taka skoðanakönnuninni sem alvar-
legri áminningu um það, að hafa sig alla við
til að vekja þjóðina til réttari skilnings.
Þá hefur einn þeirra manna, er nefndir voru,
cand. jur. Bjarni Benediktsson alþm., ráðizt
all harkalega á dr. jur. Björn ÞórSarson for-
sætisráðherra fyrir ræðu þá, er hann flutti í
útvarpið i. desember í fyrra og prentuð var
í næsta hefti Helgafells þar á eftir. Um leið
gerðist kandidatinn þó svo vingjarnlegur, að
afsaka tímaritið með því að setja birtingu
hinnar ískyggilegu ræðu í samband við ráð-
herratign dr. Bjarnar. Af því ég þykist vita,
að þingmaðurinn vilji af tvennu illu hafa
fremur það, er sannara reynist, skal það upp-
lýst, að Helgafcll var þegar í stað svo sann-
fært um, að ræðan ætti erindi til þjóðarinnar,
að sjálfsagt væri að fara fram á það, að mega
prenta hana, enda þótt tímaritið hafi annars
sneitt hjá flestu því, sem áður hefur verið
flutt í útvarpi. Því miður get ég ekki ennþa
komið auga á nokkuð það í ræðunni, sem
þjóðin hafi ekki gott af að leggja sér á hjarta,
og Helgafell telur sér, engu síður nú en þa,
sóma að því, að hafa fengið leyfi til að birta
hana.
Ekki dettur mér í lnig að efast um það,