Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Blaðsíða 33

Ferðadagbók
Aldir liðu fram (mig minnir þær séu sextíu), og regn og vindar gnauð-
uðu um fjöllin, surfu þau og skerm, en fróður maður sagði mér að lista-
verk héldi mætti sínum og fegurð, þvínær hvernig sem farið væri með
það, og jafnvel þó það yrði að engu. Eins heldur vond mynd áfram að
vera til ama, hvar sem auga nemur hennar ljótleik, og líklega þó hún
verði að engu. En fjöllin Appennínafjöll, þau fríkka við að sverfast, og
efst á þeim er mannabyggð, því þar er flatt land, sorfið ofan af keilinum,
og ná ekki steypiregn að hrella gróðurinn, steypa undan honum, svo sem
hér gerðist, þegar kindur landnemanna fóru að bíta burt grasið við efsm
mörk gróðurs; þá veitti það góða gras elcki lengur viðnám gegn óvinum
hans, steypiregni og vindum, og kjarrþekjan flettist af og er nú svo komið
sem komið er.
Capri
Þegar Guð skapaði eyjuna Capri, þá sem kennd er við villisvín þau sem
þar lifðu áður en menn komu þangað, þá átti hann lítið til af efni og
ekki nema afganga, enda var hann þá nýbúinn að gera Appennínafjöllin,
einhver lengstu fjöll í heimi og orðinn þreytmr í höndunum af þessu
þrekvirki, og urðu Capri-eyjar si svona hálf böggulslegar í laginu, enda
af ekki góðu efni gerðar, hörðum og hrjúfum kalksteini — sambreysk-
ingur, álíka ólánlegar og Staparnir á Snæfellsnesi, þessi óprýði Islands.
Þetta líkaði ekki Guði, og á einu sínu svifi yfir eyjaklasanum, umkringdur
vættum sínum eða genii, gnúði hann saman gómum vísifingurs og þumal-
fingurs og lét detta yfir þær mosa og skófir og gorkúlur til að lífga
þær upp, og ekki líkaði honum enn, og í næsm lotu gnúði hann bemr
og lét detta pálmafræ og alóu og fræ allra þeirra skrautlegustu jurta
sem hann átti, en engan arfa, og hafa þær verið arfalausar síðan. Gnægð
gaf hann þeim af sólskini og góðu veðri með stórum regnskúrum til að
lífga og hressa gróðurinn, leit svo yfir þetta og sýndist eitthvað vanta,
en það var þá liturinn á sjónum sem ekki féli eins vel við litinn á eyjun-
um sem skapari þeirra vildi hafa, svo hann breytti honum og síðan hefur
Miðjarðarhafið farið Capri jafn vel sem Capri Miðjarðarhafinu.
Þetta síðasta gerði hann ekki með því að núa saman gómunum, heldur
með nokkrum sviffljómm handatiltektum: og sjá, á allt hafið kom sá
blámi, sem bláasmr er.
Ollum jurmm á Capri þykir gaman að lifa því enginn arfi angrar þær.
239