Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Blaðsíða 51

Línudansinn
stefnurnar. Þér voruð rétt áðan að leggja áherslu á þýðingu andagift-
arinnar með setningunni „Því ræður Skáldskapargyðjan eða heilagur
andi en ekki ég.“ I Brodie-skjrslunni (formála) er sama uppi: „Bók-
menntaiðkun er leyndardómsfull; álit okkar hrekkur skammt og ég
tek skoðun Platóns á listgáfunni framyfir hugmynd Poes, sem ályktaði
eða taldi sig að minnsta kosti komast að raun um að yrking ljóðs
væri verk skynseminnar". Mig furðar, að þrátt fyrir talaðar og skrif-
aðar yfirlýsingar yðar, prýðir nafn yðar fána hins bókmenntalega
framvarðar. Mig rekur minni til að hafa lesið fyrir nokkrum árum
viðtal, sem þér veittuð vikublaðinu „News\veek“ og þar fóru ný-
stefnurnar ekki sérlega vel út úr því...
— Ekki þekki ég þessar stefnur, sem þér talið um. Þeir mega gamna sér
greyin! Hvað þeir kalla nú „strúktúr", til dæmis. Þvílík upprætingarað-
ferð! I Bandaríkjunum tóku þeir texta eftir mig og greindu útfrá sínu sjón-
armiði. Ég sagði við höfundinn: „Þakka yður það sem þér tileinkið mér, en
ég skildi næsta lítið af því sem þér sögðuð.“
— Hverju svaraði hann?
— Að orð hans stæðu óhögguð, allt sem hann hefði sagt stæði í textan-
um. Til dæmis er í sögunni „Það vildi til á ráðstefnunni“ kynferðisleg svip-
mynd, sem ég skaut svona inn. Þarna telur sundurgreinandinn, að fyrst
kynlífsþátturinn geti kallast „mannþing“, sé það sama sem lítil samkoma
á stórri samkomu. Það var nú ekki annað!
— Tal verður tugga.
— Auðvitað, rétt, jú. Aha. Þessari setningu man ég eftir. .
— Samt sem áður er þekktur strúktúralisti — Michel Foucault —
sívitnandi í yður allt frá fyrstu línu í bók einni’. Það er bókin
„Orð og hlutir“. Hvað finnst yður um að hafa verið kveikjan og
hvatinn í 400 blaðsíðna öndvegisriti?
— Ég held það sé ekkert mér að kenna og finn ekki til ábyrgðar og auk
heldur þekki ég ekki bókina. Ég var áhugasamur um vissar bókmenntagrein-
ingar, en ekki þessa tegund.
— Þetta er nú í tísku.
253