Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Blaðsíða 31

Ferðadagbók
ekki að hafa gluggana stóra af ótta við að bogmenn gætu leynst í runna
og skotið inn.
Höllin er morauð og grá og breikkar niður, og svo er að sjá sem
enginn húsasmiður hafi smíðað hana, heldur hafi hún ætlað að smíða
sig sjálf, en ekki haft lag á því, orðið skæld og skökk af heimsku
og klunnaskap, og skyldi maður þó ætla að slíkir höfðingjar hefðu
heldur kosið sér skárri bústaði, enda byggðu þeir brátt miklu skárri höll
við hliðina á þessu skrípi, í renesansstíl, en mér er sagt að sá stíll verði
að viðundri við hliðina á því undri, sem hús þau eru sem serkir byggðu
í Alhambra, ljónagarðurinn frægi og nærliggjandi hús.
Þarna stóðum við, hr. Sörensen, frú Mg. og ég, eins og fontar og
biðum og biðum, og aldrei ætlaði neinn að koma.
Pompei
Það var búið að telja mér trú um að Pompei, það þyrfti ég endilega
að sjá, því það væri gaman. En svo var ekki neitt gaman því ég þekkti
þar engan og hafði aldrei þekkt, enda allir dauðir fyrir 2000 árum eða
höfðu aldrei verið til, og ég, sá dauðans einstæðingur, að ráfa þarna og
góna, og göptu við mér súlnabrot og hálfhrundir múrar, eins og tennur
í tannslæmum manni. Einstæðingur, það var ég reyndar ekki, því mér
hafði verið fenginn til fylgdar svo bjarmr yngismaður langt norðan að,
að ég hef engan mann bjartari séð. Hefði hann haft vængi þá hefði ég
haldið hann vera engil. Hann átti að passa mig að ég dytti ekki og bryti
í mér beinin, því ferðafélagið treysti sér ekki til að vasast með mig marg-
beinbrotna, æpandi og illilega, þóttist víst gera vel að hafa mig, en láta
ekki óvin páfans hirða mig, þann sem lifandi er í holdi sínu ekki fögru.
Okkur var boðið inn í hús eitt lítið, hurðarlaust og glugga. I því var
skápur. Fyrir 2000 árum átti skápur sá að hýsa öll hjú húsráðandans, og
þótti öllum ófýsilegt að vera lagðir inn í þann skáp undir nóttina svo
þreyttir sem þeir voru af erfiði dagsins. Samt var fenginn til þess sterkur
maður að raða þeim í skápinn, en hann fór með þá eins og ansjósur
sem lagðar eru í dós, hlóð hverjum ofan á annan, skipti um fótahlut og
höfða svo ekki hrúgaðist upp öðru megin, sinnti engum bænum og því
síður bölvi og ragni, setti stúlkur og pilta allt í einn graut, lokaði.
Húseigandi, húsráðandi og þrælaeigandi svaf einn í rúmbetra kamersi,
og safnaði að sér frúm vel skrýfðum og með höfugan ilm úr klæðum
237