Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Blaðsíða 85

„Leit“ eru einna frumlegust að efni og
hugsun, og „Kvöldmál" búa yfir töfr-
um átthagaástar og bernskuminninga.
Flest hinna standa mér þó nær, enda eru
þau yfirleitt gerð með mikilli hind, en
erfitt að gera upp á milli þeirra, þó að
nefna megi „Trega“, „Tár“, „Ruggu-
lag“ og „Að Brunahvammi" sem dæmi.
En kvæðin í síðasta bókarhlutanum
eru að mínum dómi jafnbezt og bera
samfelldastan svip.
Yrkjur eru falleg bók og smekklega
útgefin, án alls íburðar. Hún er í hand-
hægu broti, IjóÖakver í gamalli og
góðri merkingu, en umbrot, letur og
prenmn eins og bezt verður á kosið.
Fínleg kápumynd Barböru Arnason, lík-
lega eitthvert síðasta verk hennar, er
mikil bókarprýði, enda kunni hún flest-
um íslenzkum listamönnum bemr til
bókaskreytinga og leit á þær sem sjálf-
stætt viðfangsefni. Hún hafði áður
myndskreytt FiÖrildadans Þorsteins, og
mig grunar, að hún hafi verið honum
svo eðlisskyld, að sérstaklega vel hafi
átt við hana að myndskreyta bækur
hans.
Um skáldskap Þorsteins Valdimars-
sonar má deila eins og annað, en misvel
rökstuddar vangavelmr um það, sem
honum kann að hafa miður tekizt, mega
ekki skyggja á þá staðreynd, að mörg
ljóð hans eru ágætur skáldskapur, sem
ber skýr höfundareinkenni. Fjölbreytni
yrkisefna er meiri hjá ýmsum öðrum
skáldum, en Þorsteinn hefur ræktað garð
sinn vel, og ákveðna tegund ljóða yrkja
ekki aðrir betur, enda kemur honum
þar að fullum notum langþjálfuð form-
leikni og málþekking. Efst er mér þó í
hug, hve geðþekkan hugarheim kvæði
hans birta lesandanum og hve mannúð,
mannslund og fegurðarþrá eiga þar ör-
Umsagnir um bcekur
uggt vígi. Draum hans um betri og
réttlátari heim má hvarvetna greina í
ljóðum hans — og engu síður í hinu
smáa en stóra. Trúnað skálds við eigin
reynslu og allt, sem því býr dýpst í hug,
skyldi enginn vanmeta, hverju sem tíð-
arandinn blæs veröldinni í brjóst. Ein-
lægni er að vísu aldrei nein trygging
fyrir góðum skáldskap, en mér er nær
að halda, að án hennar verði góður
skáldskapur aldrei til.
Ef treysta má heimildum, fyllir Þor-
steinn Valdimarsson sjötta tuginn að
ári, sjö bóka skáld á þrjátíu og þremur
árum. Er ekki tími til kominn að gefa
út vandað úrval ljóða hans? Það gæti
orðið góð bók og gagnleg í senn.
Hjörtur Pdlsson.
KVÆÐI JÓNS ÞORLÁKSSONAR
I útgáfu Jóns Sigurðssonar á kvæðum
Jóns Þorlákssonar 1842—43 er lögð
áherzla á að öll frumsamin og sem flest
þýdd kvæði Jóns séu birt, „til þess að
allir menn geti lært að þekkja þau til
hlýtar“. Þegar sú útgáfa kom út, var
búið að gefa út þýðingar Jóns á Mess-
íasi Kloppstokks og Paradísarmissi
Miltons 1838 og 1828, svo að með út-
gáfunni 1842—43 mátti segja að rit
Jóns Þorlákssonar væru öll komin út,
frumsamin og þýdd. Þessar útgáfur eru
nú ekki lengur fáanlegar og hefði verið
full þörf að gefa út heildarútgáfu verka
Jóns Þorlákssonar með nauðsynlegum
athugasemdum og ýtarlegum inngangi.
Tvenn úrvöl kvæða hans hafa aftur á
móti verið gerð, 1919 og 1956 og nú
287