Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Blaðsíða 32

Tímarit Máls og menningar
sínum, en ekki allskostar fríðum öllum, en til þess að deyfa þá hugmynd
að þær væru svona af guði gerðar, fékk hann sér málara til að mála á
veggina myndir af alfögrum eilífðargyðjum, sem liðu láréttar á engri
undirstöðu, nema verið hafi vatnsborðið, með nákvæmlega sama andlit
og donnur þær og signórur og signórínur sem enn prýða þetta land,
milljónum saman. Fríðari geta andlit ekki orðið.
Ur skápnum heyrðist andvörp og stunur og krimt því sumir voru að
deyja en aðrir orðnir bálvondir. Þessu var ekki sinnt. Sama var hve
margir fötluðust frá, ævinlega komu nýir menn herteknir eða stolnir
sunnan að, austan, vestan og norðan, aldrei varð þurrð í skápnum, og
alltaf jafn hábölvað að sofa þar.
Og fleiri voru kárínur sem hann valdi þeim, sínum vinnumönnum, þessi
vellauðugi þrælahaldari.
Appennínafjöll
Þegar Guð skapaði Appennínafjöllin, lá svo vel á honum að hann hafði
þau þvínær óendanlega löng. Hann lét þau ná frá Lígúríu til Campaníu,
eða enn lengra suður á bóginn, en þá var hann orðinn þreyttur, og úr því
fer þessi fagri fjallgarður að breytast í hröngl, sem því verra verður sem
sunnar dregur, enda er mér sagt að syðst uni enginn vel lífi sínu á því
grjóthröngli, sem Guð hætti við hálfsmíðað, og eru þar flestir fátækir
orðnir af leiðindakvölum, allra kvala verstra.
Fjöllin sem hann gerði í gleði sinni að morgni, þau eru fríð. Þau eru
keilulaga og hver keilan fyrir sig hin fullkomnasta smíð, og má af því
sjá, hvílíkur listamaður sá muni vera sem þau gerði. Að sköpun þeirra
endaðri lét hann þau öll gjósa í einu. Þá var mikið um dýrðir í henni
veröld, sjóskepnur komu upp úr sjónum að horfa á, og urðu kringlótt í
þeim augun, menn komu (ef þeir voru þá til) og hver maður kættist og
fór af honum ólundarsvipurinn; fríkkaði hver maður við þessa sjón. Jafn-
vel versm þrjótar urðu minni þrjótar af að horfa á þetta.
Ekki kom mönnum saman um hvað ætti að kalla þessi fjöll, einn
latínuskólakennari vildi kalla þau upptyppinga, af því reiddist Kennara-
skólinn og sagði þetta vera „vont mál“, og var mér kennt um. Allar
vammir og skammir átti ég að hafa komið upp með. En svo kom Hann
til skjalanna sjálfur, sá sem fjöllin gert hafði (úr engu) og kvað þau eiga
að heita Appennínafjöll, og tjóaði engum móti að mæla.

238