Skírnir - 01.01.1856, Page 41

England.
FRÉTTIR.
43
konar skólapróf, sem tíbkast annarstaíiar í heimsalfu vorri, ekki átt
sér stab á Englandi, nema ef telja skal læknaprófin nú á sífeustu
tímum. Allt hefir því verib komib undir vilja þeirra nianna, sem
yfir þá voru bofenir, sem áttu ab nota vinnu þeirra og standa ábyrgb
af gjörbum þeirra. þetta virbist og náttúrlegast, og er þannig í
daglegu lífi; en hins vegar hefir þetta þótt leiba til þess, a& stjóm-
armenn drægju fram ættíngja sína og vini. — I fyrra kom Glad-
stone fram meb frumvarp um ab breyta þessu, og setja í stabinn
próAiefríd, leyft skyldi hverjum sem vildi ab láta reyna sig. þessu
máli lauk þá svo, ab nefnd manna var sett til afe athuga málib, og
lauk hún starfa/ sínum í vor efe var (1855); komst hún ab því,
ab setja skyldi menn til ab reyna hvern sem vildi sækja um um-
bobslegt embætti, og ættu þeir ekki a?) prófa þafe eitt hvab próf-
sveinar kynnu, heldur hversu gamlir þeir væru, hversu heilsugóbir
og vandafeir í sér; afegangur til prófs þessa skyldi standa öllum til
bobaen ekki máttu þeir sem sóttu um hin æbri embættin vera
eldri en fimm um tvítugt, né ýngri en 19 ára, en hinir er sóttu um
hin lægri, 17 ára til eins um tvítugt. Sífean var álit nefndarinnar
prentab og sent öllum helztu fræbimönnum á Englandi til athugmiar,
og mæltu sumir meb en fleiri mót. þótti flestum þab miklu minni
sönnun fyrir hæfilegleik manns til embættis, ab einhver rejmdi hann,
sem ekki væri nógu kunnugur því sem vinna ætti í embættinu, og
• allra sízt gæti hann vitab um þagmælsku hans og trúleik, sem þó
mest á ribi í þeim embættum. — Layard kom nú fram meb mál
þetta á þínginu, sem fyrr er sagt, og var þab þreytt meb miklu
kappi af beggja hálfu; en svo lauk, ab rábgjöfum drottníngar var
falib þetta mál á hendur, ásamt öllum endurbótum á skipun her-
málanna, til hinnar rækilegustu íhugunar. þá var nú eytt öllum
mótmælum gegn Palmerston og rábgjöfunum. Stjórnin vann þetta
mál mebfram og einkum vegna þess, ab þá var bandahernum farib
ab ganga miklu betur en ábur. En þab er frá Jóni lávarbi ab segja,
ab honum varb ekki vib vært, þá er hann lét sem hann vildi taka
sáttum af Rússum, og þó hann vildi nokkrum dögum síbar, en hann
flutti þetta fribarerjndi í málstofunni, taka orb sín aptur eba þýba
þau á annan veg, þá tjábi þab ekki; hann varb ab víkja úr rábherra-
sætinu, af því þíngib og þjóbin hafbi misst traust á honum, en hann