Skírnir - 01.01.1856, Side 76

78
FRÉTTIR.
Frakkland.
og kórdjákn; prentfrelsi er horfib, og enginn þorir eba getur nú
um stundir sagt annab en þab sem keisarinn vill vera láta; héraba-
stjórnin er afllaus, og allir líta til Parísar eptir bobi og banni um
hvívetna; en í borginni er sífelldiu: glaumur og glebi, sjónleikar og
dansleikar, munngát og munuí). f>ab hefir lengi þótt ósibavant í
París, og margir hafa sagt um þá borg, ab hún væri hin önnur
Babýlon og engu betri; þar væri lausúng svo mikil, ab hjónaband
væri ekki nema aí) nafninu, konur tækju mann undir bónda sinn
ab ósekju, og mennirnir heffcu fylgikonur eptir gebþekkui og leyndu
því ekki. Menn hefbu alls konar fjárbrögí) í frammi til ab skreyta
vinkonur sínar og gæba þeim; í einu orbi: menn hugsubu ekki um
annab en njóta lífsins og afla sér fjár til ab geta lifab í alls konar
unabsemdum dýrblega. En einkum hefir þetta þótt færast í vöxt
nú siban Napóleon tók vib stjórn, því hann sukkar fé á alla vegu,
er ör á fé vib menn sína og vill ekki láta þá súta í skildínginn.
En hvab sem nú er um ólifnabinn í París og hvort hann er meiri
en í öbrum stórbæjum í heimsálfu vorri, þá er hitt þó næsta lík-
legt, ab Frakkar þoli eigi ab láta binda svo túngu sína til lengdar,
ab þeir megi aldrei segja þab sem þeim býr í skapi, ebur nefna
þjóbfrelsib á nafn. þab er eptirtektavert, ab Frakkar nefna aldrei
baráttu vesturríkjanna vib Rússa annab en baráttuna milli ((mennt-
unar” og ((menntaleysis”, milli ((sibprýbis” og „sibleysis”, ebur þá,
ab Frakkar berjist fyrir (iháleitum hugmyndum”; en frelsib nefna
þeir ekki á nafn. Menn mega ekki ætla, ab þetta sé ekki annab
en lítill orbamunur ebur orbaleikur, því þab er abal-munur. Napó-
leon getur ekki unnib neitt fyrir þegnréttindi annara þjóba né frelsi
þeirra; hann getur ekki komib Pólverjum á fætur aptur, þó hann
hafi látib sér eitthvab því um líkt um munn fara, og þó hann vildi;
hann getur ekki heldur hjálpab ítölum og styrkt Sardiníu — alltsaman
vegna þess ab hann er sjálfur í rauninni stjórnræníngi og harbstjóri.
þetta ár hefir verib reynt til ab rába Napóleon af dögum.
Mabur nokkur ítalskur ab ætt, er hét Giovanni Pianori, kom
ab Napóleoni þar sem hann reib og skemmti sér meb fáum mönn-
um; hann skaut til keisarans tveim skotum en missti hans; var
hann þá tekinn, síban var mál hans rannsakab og sjálfur hann
dæmdur daubasekur og höggvinn meb exi Guillotins. Öbru sinni