Skírnir - 01.08.1906, Qupperneq 20

Skirnir.
Horfur kirkju og kristindóms hér á landi.
Eftir
Matth. Jochumsson.
Það er sannarlega kominn tími til að hreyfa slíku
málefni i einhverju nýtu tímariti á landi hér, úr því þess
er ekki að vænta, að slíkt sé gert til nokkurs gagns í
bundnum og völduðum kirkjublöðum — blöðum, sem hinn
hugsandi hluti alþýðu vorrar metur ekki mikils. Arlega,
mánaðarlega, og bráðum daglega, berast þjóð vorri alls
konar tíðindi utan úr heiminum, en kirkju- og trúarmála
erlendis er sjaldan að marki getið — rétt eins og blaða-
menn vorir haldi, að trú og trúarstarf veraldarinnar hafi
litla þýðingu framar. Það er satt, að meðan materíu-
stefnan drotnaði, sem var langur kafli af síðustu öld ofan-
verðri, varð sú skoðun almenn, að öll kristin trú væri að
hverfa hjá mentuðum mönnum, og að guðfræðin hér á
Norðurlöndum hefði dáið með Martensen biskupi. »Eng-
inn nýtandi penni í Evrópu er framar á kirkjunnar bandi«,
sagði G. Brandes. Nú er álitið víða í álfunni annað.
Ekki einungis hefir voldugt afturhvarf i »rétttrúaða« stefnu
rutt sér til rúms í flestum kristnum löndum og endurvakið
trú alþýðunnar, heldur hefir álit og þýðing hinna v í s-
indalegu guðfræðinga stórum aukist hin síðastl.
20—30 ár; menn eins og Pfleiderer, Eucken, Harnack og
aðrir á Þýzkal., Martineau á Englandi, Sabatier á Frakk-
landi, Freemann Clarke, Abbott, Savage og m. a. í Ameríku
eru nú taldir meðal fyrstu »penna« af fræðurum liins
kristna heims. — Eg skal nú reyna að bjóða lesendum