Skírnir - 01.08.1906, Qupperneq 35

Skírnir.
Henrik Ibsen.
227
var orðið hættulaust. Leikrit þetta sendi hann til Krist-
janíu leikhúss og síðan til bóka-útgefenda ýmsra; en hvergi
var því veitt viðtaka. Ekki lét Ibsen nafn sitt uppi við
það, en valdi sér höfundsheitið Brynjolf Bjarme. Vinur
hans, sem áður er um getið, Schulerud að nafni, tók þá
að sér að kosta útgáfu ritsins, og var það prentað í 250
eintökum. Höfðu um 50 eintök selst af því að ári liðnu,
og var því veitt lítil eftirtekt, nema, meðal hinna yngstu
námsmanna í Kristjaníu. Meginhluti bókarinnar var seld-
ur til umbúða af höfundinum og félögum hans og keyptu
þeir sér mat fyrir andvirðið. önnur útgáfa bókarinnar,
nokkuð breytt, birtist 25 árum síðar frá höfundinum, og
hefur hann sagt, að hann hafi viljað kannast við þetta
frumverk sitt, vegna þess, að þar hafi þegar koraið fram
aðaleinkunnir skáldskaparstefnu sinnar, i lýsingum á hin-
um sifelda mismun á milli þess sem maðurinn þráir og
þess sem hann megnar, milli vilja og máttar, og á hinum
»hryggilega gamanleik lífsins«.
Að loknu stúdentsprófi fór hann til Björgvinjar og
ferðaðist þaðan nokkru síðar til Danmerkur og Þýzka-
lands. A því tímabili tók hann miklum framförum í vís-
indum leikritslistarinnar. Næsta leikrit hans, »Fru Inger
til östrat«, sem var samið veturinn 1854 og leikið á
Björgvinjarleikhúsi árið eftir, sýnir ljóslega. að allri bygg-
ing, að höfundurinn hefur gengið alvarlega að námi þeirra
vísinda, en ekki látið andagift sína og ímyndunarafl eitt
ráða atburðum leiksins og skipun þeirra, eins og í fyrstu
tilraun sinni, »Catilina«.
»Gildet paa Solhaug« samdi hann 1855, og var það
einnig leikið í Björgvin á næsta ári. í þessum ritum er
hann mjög háður áhrifum danskra skálda, einkum Oehlen-
schlágers, en í næsta riti, »Víkingunum á Hálogalandi«,
sem samið var sumarið 1857, hefur hann komist niður i
uppruna hinna fornu sagna og numið frá íslenzkunni
sjálfri það sem hann áður nam at' túlkunum í skáldment-
um Dana.
15*