Skírnir - 01.08.1906, Page 44

236
Barn í myrkri.
Skírnir.
Hve umhverft er nú þess ungu raust,
er áður eg heyrði svo káta.
Það vaknar í myrkrinu móðurlaust.
I myrkrinu’ er dapurt að gráta.
En svo kemur ljósið og huggunarhönd,
sem hræðslunnar þurkar upp strauma.
Og barnið fer tafarlaust langt út í lönd
hinna ljúfustu fagnaðardrauma.
Við erum barnungar margir menn
— svo mikið er naumast að láta —
erum móðurlaus börn, í myrkrinu enn.
í myrkrinu’ er dapurt að gráta.
Og þótt við að jafnaði höfum ei hátt
— að hrína það teljum við ósið —
og hlustum á þögnina þreyttir um nátt,
þá þráum við blessað ljósið.
Einae Hjöeleifsson.