Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1880, Side 94

94
eftir J>ór: „Um kveldit spyrr konungr son Guðbrands, hvernug goð
þeira væri gert. Hann segir, at hann var merktr eptir þór, ok
hefir hann hamar í hendi, ok mikill vexti ok holr innan, ok gert
undir honum sem hjallr sé, ok stendr hann þar á ofan, er hann
erúti; eigi skortir hann gull ok silfr á sér“ . . Bls. 34718: „En í því
bili laust Kolbeinn svá goð þeira, at þat brast alt í sundr, ok
hljópu þar út mýss svá stórar sem kettir væri“ og síðan segir:
„Takit þér gull yðart ok gersimar, er hér ferr nú um völlu, ok
hafit heim til kvenna yðarra, ok berit aldri síðan á stokka eða steina“.
Hér er sagt, að goðið var holt innan, og er sjálfsagt, að það hafi
verið úr tré, þvíað sagan segir, að þeir hafi borið það til þings.
|>að hefði síðr orðið gjört, ef goðið hefði verið af málmi gjört,
enda hafa málmmyndir svo stórar eigi verið til í Norvegi á þeim
tíma. Fms. 2, i6316: „Klauf hann þá J>ór í skíður einar, lagði
í eld ok brendi at ösku“. Samast. bl. io86 er talað um skrautið á
porgerði Hölgabrúði: „Gengu þeir þá til hofsins, ok féll jarl allr
til jarðar fyrir líkneski hennar, þar lá hann lengi; likneskit var
prýðt mjök ok hafði digran gullhring á armi, en er jarl stóð upp,
þá tók hann til hringsins ok vildi ná af henni; en Sigmundi sýnd-
ist sem hún beygði hreifann.............tók jarl þá silfr mikit ok
lagði á fótstallinn fyrir hana“. Um hofit hjá Guðbrandi í Dölum
segir Njálss., bl. 414 (k. 8^44—á8): „J>eir (Guðbrandr ok Hákonjarl)
áttu hof báðir saman, ok var því aldri upp lokit nema þá er jarl
kom þangat. 5>at var annat mest hof í Norvegi — enn annat á Hlöð-
um“. þessi staðr bendir einungis á, að slíkum höfuðhofum var eigi
lokið upp nema við hátíðleg tœkifœri. Njálss. segir enn fremr um
goðin í þessu hofi, bl. 426 (k. 886_15. 30_33.): „Um nóttina fór Víga-
Hrappr tilgoðahúss þeira jarls ok Guðbrands. Hann gekk inn í húsit.
Hann sá J>orgerði hölgabrúði sitja, ok var hón svá mikil sem maðr
roskinn. Hón hafði mikinn gullhring á hendi ok fald á höfði.
Hann sviptir faldinum hennar ok tekr af henni gullhringinn. þ>á
sér hann kerru |>órs, ok tekr af hánum annan gullhring. Hann
tók hinn þriðja af Irpu, ok dró þau öll út, ok tók af þeim allan
búnaðinn“......................................nJarl ok Guðbrandr
gengu þenna morgin snimma til goðahússins ok fundu þat brunn-
it upp, enn úti þrjú goðin ok ór öllum skrúðanum“. Heimskr., bl.
i7627, segir: „Síðan siglir hann (Olafr konungr Tryggvason) inn á
Hlaðir ok lætr hann brjóta ofan hofit ok lætr taka alt fé ok alt
skraut or hofinu ok af goðunum. Hann tók gullhring mikinn or
hofshurðinni, er Hákon jarl hafði látit gera, síðan lét Olafr konungr
brenna hofit“, Fms. 1, 302xl bœta við „ok guðin“, þegar þeir
Olafr konungr og þór sviftust um eldinn, þá segir Fms. 1, 3o66:
„J>órr lét fyrir, drap hann fótum í eldstokkana ok steyptist á eld-
inn fram, brann hann þar á lítilli stundu at ösku“. þegar Olafr