Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1880, Qupperneq 101

101
dœldin sé svo sem 2 faðmar á dýpt. Undir klettunum bæði að
utanverðu alt í kring' og inni í dœldinni er viðast hvar urð af stuðla-
bergsstöplum þeim, sem niðr hafa fallið, og er þar víðast ilt að-
stöðu niðri fyrir. Eins og eðlilegt er, hrynr oft úr standberginu,
og má sjá þess merki víðar enn á einum stað, að stuðlabergsstöpl-
ar eru nýfallnir niðr, einkum að vestan og norðvestan, þar sem klett-
arnir eru brattastir og hæstir. Við þetta koma smátt og smátt fleiri og
fleiri stallar i bergið, og það má því ganga að því vísu, að klettrinn
hafi áðr allvíða verið brattari, og örðugra að klifrast upp á hann
enn nú og betra til varnar uppi á honum.
Eg hefi hér að framan lýst kletti þessum, eins og hann hefir
verið gjörðr af náttúrunnar höndum, enn það sem gjörir hann
merkastan, eru þó mannvirki þau, er á honum má sjá, þvíað stórir
grjótgarðar hafa verið hlaðnir víða á klettabrúnunum, og skulum
vér nú reyna að lýsa þeim svo nákvæmlega sem vér getum. Að
norðvestan og vestan, þar sem klettarnir eru þvergníptastir og
brattastir, eru engir garðar, enn syðst að vestanverðu á vestrbrún
tanga þess, sem fyr var getið, að gengi þar fram til útsuðrs,
lækka klettarnir nokkuð, svo að þar má sumstaðar klifrast upp,
enda hefir þar verið hlaðinn lítill garðspotti fram á brúninni gegn
vestri. þ>essi garðr er að eins 24 fet á lengd, 4 fet á breidd og 3
fet á hæð. þ>á tekr við lítið bil garðlaust syðst á oddanum, enn
þar fyrir austan dragast klettabrúnirnar inn á við að skarðinu, og
er þar geysimikill grjótveggr á þeirri brún hins umrœdda tanga,
er blasir við landsuðri, og stendr hann rétt að segja óhaggaðr.
Er hann 61 fet á lengd, 4 fet á þykt og 9V2 fetáhæð næstskarð-
inu, þar sem hann er hæstr. f>á tekr við skarðið sjálft, og hefir í
því verið afarmikill garðr, líklega jafnhár og að minsta kosti jafn-
þykkr garðinum fyrir vestan skarðið, og hefir hann náð yfir um
skarðið þvert, enn til þess þarf 45 feta langan garð. Nú er garðr
þessi fallinn, enn urðin fyrir neðan skarðið er ljósasti vottrinn um
að hannhefirbæði verið hár og þykkr. Fyrir austan skarðið sjást
líka menjar af hleðslu, sem virðist hafa verið hlaðin fram á alla
suðrbrún klettsins, þangað til brúnin fer að beygja norðr á við að
austanverðu, enn þó eru þessar menjar óglöggvar með köflum;
hér má allvíða komast upp, enn þó eru hamrarnir eigi árennilegir,
og þegar klettabrúnin fer að beygja til norðrs að austanverðu, þá
koma þvergníptir hamrar alt norðr undir skarðið að austan, enda
sjást engar garðleifar á því svæði. Skarð þetta er 50 fet á breidd
og hefir í því verið afarstór garðr, nokkuð bogadreginn, þannig
að bungan á honum hefir vitað inn í dœldina, og hefir hann náð
nokkuð upp á brúnina að norðanverðu við skarðið. Á garði þess-
um hefir verið hlið inn í dœldina norðar enn í miðju skarðinu, og
sést enn glögt votta fyrir kömpunum báðum megin við hliðið.