Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Årgang

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1910, Side 41

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1910, Side 41
41 Una og hefði hún brotnað sundur um gatíð. Hinn partinn gat hanh þó ekki fundið. Taldi hann líklegt að þetta kynni að hafa verið leifar af hellunni, sem Grettir reisti. Því sagan segir ekki, að það hafi verið á toppi fjallsins, er hann reisti hana. Eigi fekk hann færi á að koma aftur á þenna stað; taldi ekki heldur alveg víst, að sér hefði tekist að finna hann aftur. Gísli er alkunnur að greind gætni, og áreiðanleik, fróðleiksmað- ur og minnugri en flestir aðrir. Þar sem sagan segir að Grettir hafi »klappað rauf« á helluna, þá þarf það ekki að hafa verið gat. Það gat eins vel verið skarð í rönd hennar og er enda öllu líklegra. Og þá gat hellan, sem Gísli fann, verið hellan Grettis í heilu líki, aðeins dottin ofan af klettinum, ásamt nokkrum af steinum þeim, er hún var studd við. XI. Fornleifafundur í Fagradal. í Fagradal í Mýrdal var 1907 grafið fyrir kjallara. Hér um bil axlardjúpt í jörðu urðu fyrir leifar af grjótvegg. Eigi var grafið fyrir enda hans. En frá honum lá þverveggur, nál. 3 al. langur. I horn- inu, þar sem þeir komu saman, var stokkur úr mósteini, botnlaus og hliðar greiptar við gafla. Hann var sem brunninn innan og fullur af ösku. í öskunni var steinbollabrot. Við hinn endann á þver- veggnum kom í ljós hinn langveggurinn. Hjá honum fundust brot úr stórri mósteins-skál. Eigi var heldur graflð fyrir enda þess veggjar. Verður því ekkert sagt um lengd þessa húss. Það virðist hafa verið eldhús frá fyrri tíð. Þó varla frá fornöld. Stokkurinn heflr að lík- indum verið" felustoikkkur, o: til að fela í eldinn. Munirnir voru sendir Forngripasafninu. Frá þessu sagði mér Eyjólfur bóndi Guðmundsson á Hvoli í Mýrdal, merkur fræðimaður og vel að sér. Hann hafði gjört sér ferð í Fagradal til að kynna sér fundinn, undir eins og hann hafði fengið fregn af honum. XII. Fornleifafundur hjá Flögu. Fyrir austan bæinn Flögu í Skaftártungu kemur dálítil á ofan úr heiði og rennur þaðan um flatlendi fram í Asavatn. Hún heitir Kálfá. Á flatlendinu báðum megin hennar var ágætt engi fyrir 1783. En þá kom eldhraunið og hélt vatninu inni um langa hríð, svo flatlendið var i kafi og barst yfir það sandur. Er þar foksand- ur báðum megin Kálfár síðan vatnið rann af. Þar blés upp rúst 6
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101

x

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árbók Hins íslenzka fornleifafélags
https://timarit.is/publication/97

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.