Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1923, Blaðsíða 24

24
tnun háttað um ölvaðsholt í Holtum, að það heiti að réttu ölves-
holt, og að þessir tveir bæir hafl verið samnefndir í öndverðu, og
þykir þá rétt að taka upp nafnið ölvesholt á hvorttveggja staðnum.
Þess má geta, að í skýrslum sóknarprestanna frá 1794 eru báðir
þessir bæir nefndir ölversholt, og í Bisks. II eru höfð nöfnin ölvars-
holt og ölversholt um þessa jörð í Hraungerðishreppi. Breytingin
orðið smátt og smátt úr ölves-, fyrst ölvers-, ölvars-, Ölvatns- og
loks ölvaðs-. Eins og víðar, setur F. hér ranga nafnið (ölvaðsholt)
í sviga sem eldra nafn(!) eins og við ölvesholt í Holtum.
Villingaholtshreppur.
Mjósyndi. Svo i Ln. Mjósund (í Johnsen og 1861), og Mjósendi
(varanafn í Johnsen) rangt.
Syðri Gróf (Syðri Gröf). Efri Gróf (Efri Gröf). A. M., Johnsen
og 1861 nefna báðar jarðirnar Gröf. 'Nú eru þær ávallt nefndar
Gróf (efri og syðri) og hefur það nafn verið til þegar á 18. öld; er
því ekki næg ástæða til að hverfa frá því, enda mundi árangurs-
laust. Nöfnin bæði sömu þýðingar. Þess skal getið, að í Flóamanna-
sögu er nefnd Gröf, sem líklega á við þessa bæi, hefur þá verið
ein og hin sama óskipt jörð.
Neistastaðir. Svo nefnist jörðin í A. M., og hefur jafnan verið
nefnd svo. En þótt hún kunni að vera kennd við Þorleif gneista,
bróður Arnar í Vælugerði (sbr. Ln), sem óvíst er, þá virðist samt
ástæðulítið að rita Gneista- í stað Neista-, nema þá væri einnig ritað
alstaðar t. d. Gnúpur fyrir Núpur o. s. frv.
Þingdalur [VœlugerðiJ. Nafnið Þingdalur tekið upp með stjórnar-
leyfi 1916. Landnámunafnið Vælugerði, sem alltaf hefur haldizt,
geymir sögulegar minningar og merkilega orðmynd, sem annars er
týnd (Væla = sviðuland, sama sem Voli); má ómögulega gleymast,
og ætti sem fyrst að takast upp aptur.
Kampaholt. Svo í Ln. og virðist sjálfsagt að rita nafnið svo,
en ekki Kampholt.
Skeiðahreppur.
Fjall [VörðufeUJ. Vörðufell hét jörðin fyrrum, sbr. máldaga
kirkju þar frá c 1200 (Fbrs. I.).
Utverk (Utverkin). Útverk í A. M. og síðari jarðabókum. En í
alþýðumáli var orðið til skamms tíma optast haft með greininum,
og er stundum enn.