Norðurljósið - 01.01.1981, Síða 15

NORÐURLJÓSIÐ
15
braut okkar. Við getum ekki heyrt rödd Guðs, af því
að við tökum okkur ekki tíma til að hlusta. Megi
Drottinn hjálpa okkur til að vera svo hljóð, að hann
geti talað til okkar, kunngjört okkur sinn fullkomna
vilja okkur til andlegs kraftar og sigurs. „Verið kyrrir
og vitið, að ég er Guð.“ (Sálm. 46. 11. Ensk þýð.)
(Þýtt úr amerísku blaði. - S. G. J.)
Þetta virðist mér
Skuggar af örkinni hans Nóa.
Eftir EARLY FRIES.
Nú á dögum sjást margar skrípateikningar, er sýna
einhvem trúarlegan ofstækismann, er spáir því, að
dómsdagur sé fyrir höndum. Ókristið fólk - og jafn-
vel sumt trúað fólk - hlær góðmótlega að slíkri
„hringavitleysu “.
Eigi að síður er það fróðleiks fólk - einkum í trú-
leysingja heiminum - sem hrópar: „Dómsdagur!“
Eigum við að líta á þetta sem alvöru?
Fyrrverandi flug-hermála ráðherra Bandaríkjanna,
Thomas C. Reed, spáir því, að vorið 1982 munu
Sovét-menn hefja herferð mikla. Markmið hennar sé
að hertaka olíu-auðugu ríkin í Mið-Austurlöndum.
Richard Nixon, fyrrverandi forseti Bandaríkjanna,
telur, að slík styrjöld sé þegar hafm. Óttast hann, að
Vesturveldin bíði ósigur.
Et til vill vekur það mestan hroll, er fyrrverandi
utanríkis-ráðherra, Henry Kissinger, sem mælt er, að
hann hafí sagt í janúar 1980. Hann trúði því þá, að
ekki væru meir en 1000 dagar, þangað til alheims-
styrjaldar átök hefjast.“
Vér emm knúðir til að kannast við, að þessir menn
vita, um hvað þeir em að tala, burtséð frá breytni
þeirra og eðlisfari. Sérfræðingar margir, sem eru
heimsins menn, sjá, að hættutímar renna upp fyrir
Bandaríkin - og þar með hinn vestræna heim, - á
tímabilinu frá 1982-1985. Sé þetta satt, hvemig ætt-
um við að skoða þetta í því ljósi, sem Guð hefur gefíð
yfir dagskrá atburða endaloka heims-tímabilsins, er
við lifum á?
Eg held, að enginn geti dagsett endurkomu Drott-
ins. Eg mun ekki reyna það. En í 13. kaíla guðspjalls
Markúsar áminnir Drottinn lærisveina sína sex sinn-
um, að þeir verði vakandi, þegar tími endalokanna
kemur.
Ef til vill er miðað betur á markið, sé spurt: „Ef
Drottinn kæmi fyrr - t.d. innan 48 stunda - eða 48
daga - eða vikna - mundi ég þá verða ákveðnari í
vitnisburði mínum fyrir fjölskyldu minni, nágrönn-
um og vinum, svo að þeir geti umflúið kvalafulla
eilífð? (Matt. 25. 46. Þýð.) Ættum við ekki nú þegar
að fara að lifa eins og nú-dagurinn sé hinn.síðasti áður
en Drottinn kemur?
A dögum Nóa skeyttu flestir því engu, að komið
gæti dagur Guðs dóms. Aðeins átta manns litu á að-
vörun Guðs sem alvöru. Þetta fólk sýndi trú sína í
verki. Það ættum við að gera líka, þú og ég.
(Þýtt úr International Crusades - Alþjóðlegar
krossferðir - júlí/ágúst 1980. - S. G. J.)
Síðasta bænin í biblíunni er þessi: „Kom þú, Drott-
inn Jesús!“ (Opinb.bók 22. 20.). Þessi bæn er orðin
dagleg bæn mín, stundum endurtekin nokkrum sinn-
um yfir daginn. Eg vil vera viðbúinn, þegar Drottinn
Jesús kemur til að hrífa fólk sitt á brott úr heimi þess-
um. Eg vona, að ég verði í hópi þeirra, sem aldrei
þurfa að deyja, þótt ég sé orðinn nokkuð við aldur.
S. G. J.
„Hinn réttláti grær sem
pálminnu
„Hinn réttláti grær sem pálminn, vex sem sedrus-
tréð á Líbanon.“ Sálm. 92. 13.
Eitt af því, sem Kristín, ráðskona á S jónarhæð, vildi
eignast, var pálmi. Pálminn er ólíkur trjátegundum
þeim, sem við Islendingar þekkjum best. Hvort sem
tréð heitir greni, fura, björk eða lerki, öll verða þau
því gildvaxnari sem þau eldast meir.
Pálminn er hins vegar grannvaxinn. Því segir unn-
ustinn í Ljóðaljóðunum viðunnustusína: „Vöxturinn
þinn líkist pálmavið.“
Hvers vegna er þá hinum réttláta líkt við pálma í
Sálminum?
Varla leikur vafí á því, að pálminn er valinn, af því
að hann vex innan að frá. Sannkristinn maður verður
að vaxa innan að frá. Þess vegna er sagt: „Hinn rétt-
láti grær eins og pálminn.“
Vinur minn einn, sem nýlega var orðinn prestur,
heimsótti mig að Sjónarhæð. Eg sýndi honum nýrra
gróðurhúsið fyrst. Þá fór ég með hann í neðra húsið.
Þá var Kristín farin. Eg gat ekki sinnt blómarækt
hennar, enda enginn markaður orðinn fyrir þau. KEA
hafði sett á stofn eigin blómarækt. Stöku sinnum var
beðið um útiblóm, því að þau þóttu standa lengur
en hin.
Þegar vinur minn kom í neðra húsið og sá, að þar
var allt í óhirðu, varð honum að orði: „Hvers vegna
sýndir þú okkur þetta?“
Þá benti ég honum á pálmann, sýndi honum hann
og hafði þá yfir ritningargreinina, sem er hér fyrir