Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 30

30
NORÐURLJÓSIÐ
um ekki á háskólakennarana, né á bestu sérfræðinga í
heimi.
Afleiðing þessarar þrjósku er sú, að nú á dögum er
komin upp ný kynslóð Gyðinga. Hún hugsar á
hebresku og talar hebresku. I háskólanum í Jerúsalem
býr hún sig undir að öðlast doktors nafnbót í land-
búnaðarfræði, mannkynssögu, stjórnmálum og þrjá-
tíu öðrum vísindagreinum.
Nú á dögum er margt fólk í ísrael, sem talar alveg
sama tungumál og spámennimir á dögum gamla
testamentisins.
Dásamleg er þessi endurfæðing hebreskrar tungu.
Hún er enn ein sönnun þess, að endurkoma Krists er í
nánd. Sem aðra má nefna, að sættir hafa tekist með
ísrael og Egiftum. Þeim er spáð í Jesaja 19. kafla.
(Þýtt úr The Flame (Loginn)sept.-okt. 1978. S. G. J.)
Föðurleysinginn
Frásaga eftir Bob Jones, eldra.
Vinur minn, Bob Shuler, sagði mér hana í mennta-
skólanum okkar. Fáar sögur, sem ég hef heyrt, hafa
haft slík áhrif á mig.
Það bar til fyrir mörgum ámm, að á framtröppur
fjallakofa eins var sveinbam lagt. Gerðist þetta í
Suðvestur-Virginíu í Bandaríkjunum. Hjónin, sem
bjuggu þarna, voru barnlaus. Bóndinn var óþýður og
grófgerður fjallabúi. Samt tók hann barnið og sýndi
það konunni sinni. Litli snáðinn óx. Aður en langt leið
tók bóndinn að berja hann, sló hann með svipu, uns
litla bakið var blóðugt. En snáðinn litli stóðst þetta.
Nótt eina, er bóndinn svaf þungum drykkjusvefni,
þá tók snáðinn litli eitthvað, batt það innan í stóran,
rauðan vasaklút, fór út og lagði af stað ofan veginn,
sem lá niður dalinn, síðan í kringum hæðir og yfir
fjöll. Hann gekk í tvo eða þrjá daga án þess að bragða
mat. Snemma kvölds, er hann gat ekki gengið lengra,
fór hann upp að framdyrum á litlu heimili í fjöllun-
um. Kona kom til dyranna, og hann sagði: „Get ég
fengið eitthvað að borða?“
Konan sagði: „Sonur, ég skal láta þig fá einhvern
kvöldmat.“ Hún bjó honum dálítinn kvöldverð. Hún
átti lítinn dreng á hans aldri. Hún sagði: „Faðir
drengsins míns er dáinn. Eg býst við, að faðir þinn sé
dáinn líka.“
Drengurinn vissi ekki, hverju hann átti að svara,
svo að hann sagði: „Já, faðir minn er dáinn líka.“ Er
þau höfðu neytt kvöldverðar, bjuggust þau til að fara
að hátta. Konan sagði: „Við biðjum alltaf áður en við
förum að hátta.“ Er hún hafði lesið í biblíunni, kraup
hún á kné til að biðja, og hún kallaði Guð föður. Aldrei
hafði drengurinn heyrt nokkurn mann kalla Guð föð-
ur. Einu skiptin, sem hann hafði heyrt Guð nefndan,
voru það varir guðlastandi manns, sem gerðu það.
Drengurinn sagði síðar: „Eg leit í kringum mig til að
sjá, hvar hann væri.“ Hann fór í rúmið, þreyttur eftir
ferðalagið, en hann gat ekki sofið. Alla nóttina velti
hann fyrir sér þessu með föður konunnar.
Arla morguns gaf hún honum eitthvað að borða.
Síðan lagði hann af stað niður veginn. Áfram hélt
hann mílum saman niður dalinn. Hann fékk vinnu á
bóndabæ. Sumarið kom, og tjaldbúða-samkoma var
haldin þar í sveitinni. Hana sótti drengurinn og gekk
fram til fyrirbænar. Hann kraup á kné og fann Guð. Þá
vissi hann, hver sá Faðir var, því að hann sagði „Fað-
ir“ líka. Þegar þeir, sem gengið höfðu fram og kropið
niður, risu á fætur aftur, voru nöfn þeirra skráð. Mað-
ur nokkur sagði við drenginn: „I hvaða kirkjudeild
viltu ganga?“
Hann sagði: „Kirkjudeild? Eg þekki þær ekki í
sundur.“
Maðurinn svaraði: „Meþódistar, Skírendur, Öld-
ungakirk j umenn. “
„Eg veit það ekki, herra. Getur þú beðið eftir svari
mínu í þrjá eða fjóra daga?“
„Ég skal láta þig fá eins langan tíma og þú þarft.“
„Þá er það í lagi. Ætlaðu mér pláss, og ég skal segja
þér þetta eftir 3-4 daga.“
Hann fór til húsbónda síns og sagði: „Getur þú
gefið mér þriggja eða fjögurra daga frí?“
Maðurinn sagði: „Það er ekkert á móti því.“
Drengurinn fór aftur niður dalinn, upp hæðina, yfír
fjöllin og ofan annan dal, uns hann kom að heimilinu
litla á milli fjallanna, þar sem fátæka ekkjan átti heima
með syni sínum. Hann gekk inn og sagði: „Ég veit
líka, h /er Faðir þinn er. Ég fann hann hér um kvöldið.
Þeir spurðu mig, í hvaða kirkjudeild ég vildi ganga.
En ég sagði, að ég vildi vita, hvaða kirkjudeild þú til-
heyrir. Það verður mín kirkjudeild, því að þú hlýtur
að heyra til góðri kirkjudeild.“
Konan svaraði: „Það vill nú svo til, að ég er
Meþódisti.“
Hann sagði: „Viltu skrifa það, svo að ég geti lesið
það?“ Konan skrifaði orðið: „Meþódisti.“ Drengur-
inn fór með spjaldið og sagði: „Ég vil ganga í
Meþódista-kirkjudeildina.“
Takið nú eftir: - Bob Schuler sagði mér fráhonum,
og ég hafði heyrt nafnið hans áður - þessi maður varð
einn hinna miklu Meþódista-predikara, sem héldu
tjaldbúða-samkomur í Suður-ríkjunum í gamla daga.
Bob Schuler sagði: „Ég þekki meira en hundrað og
fjörutíu predikara, sem héldu tjaldbúða-samkomur,
er höfðu verið leiddir til Jesú Krists með predikun