Norðurljósið - 01.01.1981, Qupperneq 70

70
NORÐURLJÓSIÐ
leiðbeiningum, sem voru gefnar. Eldur og vatn bland-
ast aldrei saman. Satt er það. En settu ketilinn yfir eld-
inn. Þá sýður í honum. Sem Konfúsíusar maður gat
hann ekki skýrt sína andatrú, og fræðilega gat hann
ekki skýrt hana. En allir gátu séð, að hún hreif.
Um tíma hafði Hsi beðið mikið um það, að sett yrði
á fót Hæli í borginni Hung-tung. Hún var nokkrakm.
fyrir vestan þorpið hans Fans. Er kristniboðsmótið
var haldið, fann hann, að tíminn var kominn. Hann
þráði mjög, að Mr. Stanley Smith yrði með honum í
þessu nýja fyrirtæki. I borginni var mikið um að vera.
Hún var fjölmenn og mikilvæg. Hann bjóst við, að
samstarf gæti tekist með besta árangri. Hann skyldi
opna Hælið og reka það, ef Mr. Smith byggi í því og
annaðist andlega hlið starfsins. Þetta hæfði trúboða-
gáfu kristniboðans. Kristniboðið samþykkti þetta
þeim báðum til ánægju.
Varlega varð að fara, er nálgast skyldi svo áhrifa-
mikinn stað. Mr. Stanley Smith fylgdi ráði hans Hsi
og var ánægður með að eiga heima í nokkrar vikur í
þorpi þar í nánd, meðan hann væri að afla sér vina og
spyrja um húsnæði í borginni. Þolinmæðin hlaut brátt
sín laun. Rúmgott og hentugt húsnæði fékkst við fjöl-
farið stræti. Var sest þar að í kyrrþey. Voru engin mót-
mæli hafin gegn því, að útlendingur kæmi þangað.
Húsagarðinn fremri gerði Hsi að Hæli, en Mr. Stanley
Smith tók hinn til sinna nota. Gestasalur var stór og
var gerður að kapellu, sem brátt varð þörf fyrir.
Þannig var það því, að í maí 1886 var ný miðstöð
sett á laggimar, sem hafði í för með sér nýtt fyrir-
komulag. Mr. Hoste kom þangað seinna til að vera hjá
vini sínum. Hsi sótti þá oft heim, gaf Hælinu sérstak-
an gaum og samkomunum opinberu. Aðdáanlega var
samstarf þetta myndað: Hsi og ungir, helgaðir, er-
lendir starfsmenn. Lá fyrir þessu samstarfi, að það
fylgdi því mikil blessun.
15. KAFLI
Fyrir starf þjónustunnar
Það leið að kvöldi langs sumardags. Maður, sem var
aleinn á ferð, nálgaðist borgina P’ing-yang. Hávaxinn
var hann og sterkbyggður. Ekki var hann þarlendur
maður, þótt hann bæri kínverskan búning á þann hátt,
að það sýndi, að hann var orðinn honum vanur fyrir
löngu. Sýmlega var hann kunnugur landinu og mál-
inu. Við langa iðkun höfðu kurteisisvenjur fólksins
orðið hans eigin. Það var að sjá, að hann ætti alveg
heima í hópi þeirra ferðamanna, er fóru þennan veg.
Svör við spurningum þeirra gáfu til kynna, að hann
var alveg ókunnur í Shan-si.
Að baki honum lá þriggja mánaða ferðalag.
Snemma vors lagði hann af stað frá Shanghai, langt
inn í landið. Nú, á leið sinni til strandar, var kominn
síðasti áfanginn í vesturátt frá trúboðsstöðinni næstu,
sem var nálega fimm hundruð km. í burtu. Við Han-
ána skildi hann eftir lítinn hóp kristilegra starfs-
manna. Síðan hafði hann engan kristinn mann séð né
fyrir hitt nokkurn kristniboða á fjögurra vikna ferða-
lagi yfir fjöllin og slétturnar í Shan-si. (Nema einn
ferðamann, sem var sölumaður ameríska Biblíufélags-
ins.) Er hann fór fram hjá gömlu borginni Si-an, hafði
hann numið staðar til að heimsækja töfluna og rústirn-
ar úti fyrir borgarveggnum, er sýna, að þarna var einu
sinni blómlegur, kristinn,söfnuður. Var hann í flokki
Nestor-íta, (er hafnaði upphaflegum villum kaþólsku
kirkjunnar og var því ofsóttur svo langt, sem áhrif
hennar náðu, en leið að lokum undir lok vegna of-
sókna Múhameðs-manna. Þýð.) Þarna fannst enginn
kristniboði nú og heldur ekki í öllu fylkinu, nema í
einni einangraðri kristniboðsstöð, sem nú lá honum að
baki. (Han-chung borg var við ána Han: Þar var hald-
ið kristniboða mót Upplanda krismiboðsins í maí
1885. Var þess lengi minnst sem tíma óvenju mikillar
blessunar.)
Skoti getur borið einveru og stendur nokkuð á sama
um erfíði. En eftir svo langa ferð gleður hann tilbreyt-
ing. Var það með ánægju, að varafulltrúi Kína Upp-
landa kristniboðsins hlakkaði til að koma til P’ing-
yang, hitta þar vini sína og hvíla sig um tíma.
En er hann kom til kristniboðshússins, voru engir í
húsagörðunum, allt var autt og yfírgefíð. Song öld-
ungur var þar til að bjóða hann velkominn. En Mr.
Baller og kristniboðarnir yngri voru víðsfjarri. Hsi var
önnum kafínn annars staðar í víðáttumikilli sókn
sinni. Ferðamaðurinn hafði hálfgert búist við þessu.
Hann vissi, að Mr. Hudson Taylor var á leiðinni til að
halda ráðstefnu með starfsmönnunum í Shan-si.
Mundu allir, sem gátu það, hafa flýtt sér í höfuðborg-
ina til að hitta hann. Jú, þeir voru farnir, Stanley
Smith frá Hung’tung og hinir frá stöðvunum, sem ný-
lega höfðu verið settar á fót vestanverðu árinnar. Voru
þeir ákafír að geta boðið velkominn aðalforstjóra
kristniboðsins og að fara með hann heim með sér,
þegar lokið væri ráðstefnunni í Tai-yuan.
Of seint var orðið að fara þangað, því að sumarhit-
inn og rigningarnar voru,þegar byrjuð. Þakklátur fyrir
tækifærið kom Mr. Stevenson sér fyrir til að bíða
komu þeirra og skoða eitthvað umhverfí P’ing-yangs.
Hann safnaði saman kristnum mönnum í borginni
daglega og gaf sig að því: að hjálpa þeim í andlegum
efnum. I sambandi við morgunbænir lögðu þeir stund
á: að nema og íhuga guðspjall Jóhannesar. Og kvöld
eftir kvöld var kapellan troðfull, er boðað var fagn-
aðarerindið.
Jafnskjótt og fréttimar bárust honum hraðaði Hsi