Lögrétta - 01.03.1932, Qupperneq 27

165
LÖGRJETTA
166
víða innan um kvæði Sig'urðar, einkum
þegar hann kveður ferskeytlur, t. d.:
„Vinda andi’ í vöggu sefur,
vogar þegja’ og hlýða é;
haf um landið hendur vefur
hvítt og spegilsljett að sjá“....
„Sólin vöngum hlúir hlý,
hrindir þröngum dvala,
hlíðum löngum einatt í
ymur söngur smala"........
„Norður loga ljósin há
loft um bogadregin,
himinvogum iða á
af vindflogum slegin." ....
„Sólin klár á hveli heiða
hvarma gljár við baugunum.
Á sjer hár hún er að greiða
upp úr bárulaugunum."
Annars er Sigurði tamast að yrkja um
daginn og veginn, um hversdagslega at-
burði, helst í græskulausu gamni eða
spaugi. Allir kannast við vísurnar: „Komir
þú á Grænlands grund“. Þær eru enn iðu-
lega kveðnar af söngmönnum og kvæða-
mönnum hjer í Reykjavík, og spaugið nýt-
ur sín vel í kvæðislokin:
„Hárauð bönd um hár á sjer
hreinar vefja pikur.
En þessi litur, því er ver,
þreifanlega svíkur."
Jeg skal hafa yfir nokkrar vísur, tekn-
ar til og frá úr kvæðum hans:
„Kaldur vetur mæðir mig,
mold og keldur frjósa.
þá er betra’ að bæla sig
við brjóstin á þjer, Rósa." ....
„Hjer sje guð á góðum bæ;
gestur er á Ijóra.
Andsvörin jeg engin fæ,
ekki vaknar þóra." ....
„þá óhryggur heimi frá
hjeðan Siggi gengur,
fjöllin skyggja ekki á
alvalds bygging lengur." ....
„þó þú eigir ekki ráð
öll á jörð hje hæðum,
flaskan þín er full af náð
og föðurlegum gæðum.“ ....
„það er nú það, sem að mjer er,
jeg óspart skilding farga,
svo herrann sá það hentast mjer
að hafa þá ekki’ of marga."
Svona mætti lengi halda áfram að telja
fram vísur eftir Sigurð, hverja annari fall-
egri og snjallari.
Jeg hef ekki tíma til að minnast á rímur
hans nema mjög fljótlega, enda er jeg
mörgum þeirra ókunnugri en kvæðunum.
Þó álít jeg, að í Númarímum t. d. sje svo
margt fagurt og skáldlegt, að þær eigi veg-
legt sæti meðal íslensks kveðskapar, enda
þótt þær sjeu kveðnar eftir útlendri sögu
og hún sje ekki fullkomin frá sjónarmiði
sagnfræðinga. Þær eru kveðnar í Græn-
landi og mansöngvarnir bera víða vott um
heimþrá höfundarins. En hann hefur haft
þar gott næði og ekkert glapið hann. Marg-
ir af mansöngvunum eru falleg kvæði, og
sömuleiðis eru margir kaflar sögunnar á-
gætlega kveðnir. Ávarp hans til sönggyðj-
unnar í fyrsta mansöngnum: „Líð þú nið-
ur um ljósa haf“ o. s. frv., er mjög fal-
legt, t. d.:
„Móðir stefja minna hlý
mjúk og fögur sýnum,
lát mig vefjast innan í
armalögum þínum." ....
Einnig má minna á mansönginn: „Móð-
urjörð, hvar maður fæðist“, sem er við-
kvæm endurminning um bemskudagana
heima á Islandi. Ein ríman byrjar á þess-
ari ágætu morgunlýsingu:
„Dagsins runnu djásnin góð
dýr um hallir vinda,
morgunsunnu blessað blóð
blæddi’ um fjalla tinda.“
Dýrin viða vaknað fá,
varpa liýði nætur;
grænar hlíðar glóir á,
grösin skriða’ á fætur."