Lögrétta - 01.03.1932, Page 80

Lögrétta - 01.03.1932, Page 80
271 LÖGRJETTA 272 gátu verið, þeir voru á skrítnum fötum og sumir með gullreknum gjarðabrynjum. Bárður: Ja, það er auðsjeð að þú hefur ekki fylgt tímanum, Hallmundur minn sæll! en ef þú lýsir þeim fyrir mjer, þá skal jeg reyna til að fræða þig betur. Hallmundur: Jeg mun þá kveða vísur nokkrar og láta nöfn þeirra vera í vísunum. Kol jeg hitti kroppinbak, krúnkaði sem 1 hrafni, hans var lipurt tungutak, tautaði eftir nafni. Þóri næsta þegninn hjet þurrasprengi Saga, hjörinn gyltan hanga ljet hreint niður á maga. Hausakljúfur heitinn var halur þriðji á sandi, Þorfinns heiti þessi bar, þungum veifði brandi. Jón Domingó þunnan þegn þá jeg fjórði kenndi, veinaði mikið veðri gegn, vonaraugum rendi. Fimta sá jeg þegninn þá, þar var einhver friður, gætinn nefndist garpur s-á Guðmundur himnasmiður. Fjallagras í fingrum sín fagurlega bar ’ann, hefð’ann boðið brennivín! blessaður maður var ’ann. Allir snerust eins og hjól út um frosna grundu, grautskrautaðir á gyltum kjól garpar hoppa mundu. Bárður: Þetta skil jeg vel, þetta eru menn konungsins í Krasabas, sem fylgja honum trúlega; þeir hafa svarið honum eða fremur ráðgjöfum hans eið og selt sig fyrir ógrynni fjár ,að ekkert skuli skilja þá nema dauð- inn. Þú þekkir vísuna eftir Svein Arneyjar- kóng um kónginn í Krasabas: Viðrings braut jeg vasaglas, vóx þar út af masabras; kóngurinn í Krasabas kominn er í asaþras — ja, asaþras er það, skaltu vita, Hallmund- ur — en þó skal jeg segja þjer enn meira. Þetta sem hempumaðurinn bar í hendinni, það hyggur þú vera fjallagrös, en það er töfratól ens nýja tíma og nefnist bók; en þetta hefur án efa verið bók sú, sem jeg heyrði kveðið um eitt kvöld, þá voru nokkr- ir sjómenn hjá mjer um nóttina; jeg man kvæðið af þeim. Hallmundur: Þú munt vilja láta mig heyra kvæðið; jeg hef ekki heyrt skáldskap síðan jeg átti við Gretti. Bárður: Jeg skil nú raunar ekki alt i kvæðinu, því þeir tala svo margt á huldu, þessir kjólklæddu, og einhverjar dylgjur fundust mjer vera í sjómönnunum — bíddu þá við meðan jeg kveð: Biblíusterkur biskupinn blessi þig ætíð vinur minn, hann geymir lykla að helvíte, hleypir þjer þar inn, kunninge, ef þú ert ekki artugur, ellegar nógu mjúklyndur. Þá titrar jörð og tognar kinn, trú þú á herra biskupinn, og hans útvalin elsku-ker, ef áherslan nokkuð skekkjast fer. Hallgríms sje vömm til varnaðar, vitlaus er öll áherslan þar. Biskupshúsinu brakar í, er biskupspeðið hreyfir því, að hafi „biskupi sínum“ sýnt sjerhvað, og í hann moðið tínt. Hrafn, máfur, kjói, álka, örn, Apolló suðrá Kálfatjörn! Ef áherslan passar ekki vel — ætl’ ekki dygði Kalómel? og svo að stafa, maður minn, svo mætti liðkast um skáldskapinn. Já, gott er þetta, því er það, þar mun ei vera „hrapað að“.

x

Lögrétta

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lögrétta
https://timarit.is/publication/196

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.