Eimreiðin - 01.05.1902, Síða 26

io6
Hæfir ekki í stað að standa,
stöðvuð ganga er afturför.
Hver vill binda ungan anda
inn við dauðra feðra kör?
Ei má heimta hann hylli tjái
hverju goði fólks og lands,
né með augum sömu sjái
sérhvert mál og faðir hans.
Ei má'þrautin, kvölin, krossinn,
kjark vorn buga, er gegnir verst.
Altaf verða vænstu hnossin
verðlaun þess, er dugar bezt.
Enn er full af björtum baugum
bjarmans vonar ríka mund.
Ennþá varpar vítt frá haugum
vafurloga um sæ og grund.
Gegnt við fornu fúasprekin
frjóvir kvistir rísa hátt.
Gamal-kredda og barnabrekin
býstium elda silfur grátt.
Styrjöid geisar úti og inni,
alt í kring með voða og fár.
Einn þó sæmd og unað vinni
annar tapar, hnígur nár.
Altaf svíður undin, skaðittn.
Eðli manna neitt er breytt.
Práin heimtar þrent í staðinn,
þegar henni veitt er eitt.
Einum rómi seint mun sungin
sæludrápa um þveran heim.
Altaf verður ekka þrungin
einstök rödd í hljómnum þeim.
Hvers má þó með sönnu synja?
sjóttir byrgja þoku og húm.
Ei er neinum unt að skynja
andans flug um tíma og rúm.
Víst er það: á vitund engra
vera mun sú stund og svið.
þegar orðið: ekki lengra!
er honum birt og staðið við.
Raustin snjalla þegar þegir.
þinn sem hvetur djarfa móð.
Mun ei hitt, að enn þú eigir
öll þín dýrstu gull í sjóð?
Ná til æðri vegs og valda,
vega djarft að tnargri þraut.
rökkri svift um órof alda
eiga glæsta sigurbraut.
Kynslóðirnar koma og fara
kvikna, lifa og hníga í dá;
myndar þeirra flóð og fjara
föllin ströng um tímans sjá.
Lýsið, stjörnur, veg í vanda,
varpa geislum, himinsól!
Sækjast höfin okkar anda
út að sínum fimbulpól.
Gott er að vera enttþá ungur.
eiga í vændum langan dag,
numið geta nýjar tungur,
nýja siði og háttalag,
ráðið bót á mörgum meinum.
margri heimsku úr völdum steypt,
geta úr vegi velt þeim steinum,
við sem aldrei gátum hreyft.
Geta, þora, þekkja, kunna
það, sem engum hugsast nú;
opnað hjörtum heilsubrunna
hreinni, en dauð og steinblind trú.
Geta í þessum gömlu dölum
glaðst við lífsins vatn og brauð,
þar sem við af þrautakvölum
þorsta og hungurs féllum dauð.