Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1902, Blaðsíða 39

Eimreiðin - 01.05.1902, Blaðsíða 39
H9 heimspekíngs um uppruna jarðarinnar«. En í hinu fræga kvæði eftir Tómas Sæmundsson er Jónas orðinn trúaður kristínn maður. Gildi þessa kvæðis er þó ekki falið í því, hvað það lýsir mikilli trú, heldur — að efni til — í hinum djúpa skilningi á Tómasi, sem einkum kemur fram í síðasta erindinu: eðli þessa afreksmanns var svo mjög starfsemi, að jafnvel ekki himnaríki væri honum sælu- staður, nema hann hefði þar nóg að vinna.1 Jónas varð ekki stöðugur í trúnni. Onnur vantrúaralda leið yfir hann, sem miklu var líklegri til að drekkja allri opinberunar- trú en hin fyrri. í »brotunum« stendur þessi vísa: Ó mikli guð! ó megn hörmunga! ekkert að ending — eilífur dauði .... Sálin mín blíöa! berðu hraustlega, sárt þótt sýnist, sanninda ok. í »athugasemdunum« er þessi skýring: Ljós er alls upp- haf. Uppkast Jónasar að þessu kvæði er til enn, skrifað með rit- blýi, og stendur á því: »Brot eftir Feuerbach, Gedanken úber Tod und Unsterblichkeit, aus den Papieren eines Denkers«. Bókin, sent ttefnd er (»Hugleiðingar um dauða og ódauð- leika«), kom fyrst út nafnlaust 1830 og var þá gerð upptæk, síðan var henni slept aftur. Eað er óhætt að gera ráð fyrir, að Jónas liafi ekki lesið þessa bók fyr en eftir 1841. »Hugleiðingarnar« hafa fengið mikið á Jónas, og mætti af orðunum »Brot eftir Feuer- bach« o. s. frv. ætla, að hann hefði ritað þessi erindi, sem um er að ræða, þegar hann lagði frá sér bókina. — Hið skemtilega og — fyrir hvern, sem vill skilja Jónas — dýrmæta dagbókarbrot, sem prentað er í Eimr. III, 8r (1897), sýnir betur en flest annað, hvernig Jónasi vildi verða alt að ljóði, og svo hefur líka orðið um vantrúna og örvæntinguna, sem honum var nú í hug. Nokkru eftir þetta, líklega ekki mjög löngu síðar, yrkir Jónas 1 Niðurlagið minnir annars á þessi orð í Fást, (frægasta verkinu eftir Goethe). Ein Feuerwagen schwebt auf leichten Schwingen, An mich heran! Ich fuhle mich bereit, Auf neuer Bahn den Aether zu durchdringen, Zu neuen Spháren reiner Thátigheit. En þó mun hér varla vera um neina stælingu að ræða.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.